People from various religions, castes, regions, and countries across the globe are seen using the words “Mother” and “God” most frequently from the time they wake up in the morning until they go to bed at night. Whether a person is in distress or in joy, they express their emotions by beginning with these two words. Every religion teaches that God exists. Some accept God as an invisible force, while others see God in human form. Although the way of worship may differ for each, the principle that God exists is acknowledged by all religions and by those who practice them. Similarly, the Mother who gives us life is also considered equal to God. Even if God does not appear in presence, a Mother is seen as a form of God, as she is the one who shows us this world. This philosophy is accepted by all humanity across religions, languages, regions, and countries. The journey begins with the word “Mother” and ends with it as well.

जगातील वेगवेगळ्या धर्मातील-जातीतील, प्रदेशातील-देशातील लोक हे सकाळी उठल्यापासून ते रात्री झोपेपर्यंत आपल्या बोलीभाषेत सर्वात जास्त वेळा “आई” आणि “परमेश्वर” या दोन शब्दांचा वापर करताना दिसतात. माणूस संकटात असू देत किंवा तो आनंदात असू देत, तो या दोन शब्दांनीच सुरुवात करतच तो आपल्या भावना व्यक्त करत असतो. प्रत्येक धर्माने ईश्वर आहे हेच सांगितले आहे. कुणी त्याला अदृश्य शक्ती म्हणून स्वीकारले तर कुणी त्याला मानवी रुपात स्वीकारले. प्रत्येकाचे स्वरूप आणि आराधना करण्याची पद्धती वेगळी असली तरीही “परमेश्वर आहे हेच तत्व सर्व धर्मांनी आणि त्यांचे आचरण करणाऱ्या माणसांनी  मानले आहे. तशीच जन्म देणारी “माता” ही सुद्धा परमेश्वरा समानच मानल्या गेली आहे. परमेश्वर प्रत्यक्ष रुपात भेटला नाही तरी “आई” हे परमेश्वराचे रूप आहे. कारण तिनेच आपल्याला ही सृष्टी दाखविली हे तत्वज्ञान सर्वच धर्मातून, भाषा-प्रांत, देशांमधून वसाहती केलेल्या संपूर्ण मानवजातीला मान्य आहे. “आई”चा उच्चार करतच सुरुवात आहे. आणि शेवटही “आई” या शब्दांनेच होतो.