जसा सूर्योदय आणि सूर्यास्त अगदी तसेच यश आणि अपयश….!

• We measure our lives in years. In reality, how many years have we been alive ? It is appropriate to measure this in terms of age and years. However, the truth is that life should be measured daily. Only humans struggle to maintain their existence between sunrise and sunset, which makes it reasonable to consider their lives in this timeframe. Why not propose this new philosophy ? The solar system is stable and eternal, but living beings are transient. Especially for humans, life exists between sunrise and sunset. The rest after sunset until the next sunrise is merely deep sleep before the next day’s new life. The  journey of success and failure in human life also follows the sequence from sunrise and sunset.
• Just as the pleasant and desirable twilight precedes sunrise, a person experiences a similar light when success is approaching. During the ascending phase of the sunrise, the sun gradually rises at a steady pace, eventually illuminating the sky with bright light when fully risen. Success is much the same; when it fully shines, it brightens the person with a dazzling light. However, just like the harsh and piercing midday sun, success can also become intense and overwhelming. As the day  progresses and the sunsets, success too fades, dims, and eventually dissolves in to the darkness of night.
• After the sunset comes the dark period of failure in a person’s life. The time from a new sunrise to the next sunset is a period that takes the person through a deep sleep.

• आपले आयुष्य आपण वर्षांमध्ये मोजतो. खरं म्हणजे किती वर्षे आपण जिवंत आहोत ? हे वयोमान म्हणून वर्षांच्या पटीमध्ये मोजणे योग्य ठरेल. पण आयुष्याची मोजणी ही खरं म्हणजे रोजचीच असायला हवी. फक्त  मनुष्यप्राणीच सूर्योदय ते सूर्यास्त या कालावधीत आपले अस्तित्व टिकवून ठेवण्यासाठी संघर्ष करत असतो, त्यामुळे त्याचे जगणे हे त्याच कालावधी पुरते गृहीत धरणे संयुक्तीक वाटते. हे नवे तत्वज्ञान मांडायला काय हरकत आहे ? कारण ग्रहमंडल हे स्थिर आणि चिरकाल आहे. पण जीवसृष्टी ही नष्ट होणारी आहे. त्यातही माणसाचे  रोजचे म्हणजेच सूर्योदय ते सूर्यास्त या काळातच जगणे आहे. सूर्यास्तानंतर पुन्हा नव्या सुर्योदयापर्यंतची मनुष्यप्राण्यांची विश्रांती ही उद्याच्या नव्या जगण्यापूर्वीची एक गाढ झोप असते. त्याच्या जगण्यातील यश-अपयशाचा प्रवास हा देखील सूर्योदय ते सूर्यास्त या क्रमानेच असतो.
• सुर्योदयापूर्वीचा आल्हाददायक आणि हवाहवासा वाटणारा संधीप्रकाश जसा असतो अगदी तसाच प्रकाश यशाची चाहूल लागण्याच्यावेळी माणूस अनुभवत असतो. सूर्योदयाच्या चढत्या क्रमाच्या क्रियेत सूर्य हळूहळू एका गतीने वर-वर येतो. मग काही वेळानंतर पूर्ण आकारात वर आल्यानंतर लख्ख प्रकाश पडतो.
• यशाचं प1ण तसंच आहे. यश पूर्ण रुपात उजळते तेंव्हा त्याचा लख्ख प्रकाश त्या माणसाला लखलखीत करतो. दुपारच्या टळटळीत आणि डोळ्याला त्रासदायक होणाऱ्या आणि भेदक तीव्र प्रकाशासारखेच यश देखील हळूहळू तीव्र आणि भेदक होते. पुढे उतरत्या क्रमाने सुर्यास्तासारखे यश देखील मंद आणि निस्तेज, अंधुक होत रात्रीच्या काळ्याकुट्ट अंधारात यश देखील विलीन होत जाते. सुर्यास्तानंतरचा माणसाच्या आयुष्यातील काळ्याकुट्ट अपयशाचा काळ. नव्या सूर्योदयापासून सुर्यास्तापर्यंतचा काळ हा माणसाला गाढ निद्रेत नेणारा काळ असतो.

:-Mukund Madhukar Hingne.