जगणे सुंदर असणे हीच सौंदर्याची खरी व्याख्या….!

• I believe there are two main types of beauty. One is what attracts our eyes, and the other is what attracts our mind. In other words, the ultimate limit of beauty is both appearance and essence. Beauty is not just about having fair skin. If that were the case, then in a world of darkar-skinned people, no one would be considered beautiful. I believe that everyone in this world is beautiful, or rather, this world is made up of beautiful people. It’s just that the ways of measuring beauty differ. Once a person understands the essence of their beauty, it naturally blossoms from within.
• Recently, I saw a video on social media of a girl who didn’t have arms. Initially, I felt pity for her. But when she started drawing a picture by holding a pencil between the toes of her right foot. I was stunned. The beauty of that girl, who was born without arms, was in her toes. My mother always told me,”God has given humans a mouth to eat, so He also takes care of providing food. Finding where our share of food will come from is the journey of life. Once we find that place, we understand the true meaning of our existence. Understanding  this meaning is understanding beauty. ‘That’s why we say,” Life should be beautiful”.

• सौंदर्याचे मुख्य दोन प्रकार आहेत असं मी मानतो. एक म्हणजे जे आपल्या डोळ्यांना आकर्षित करतं ते आणि दुसरे जे मनाला आकर्षित करते ते सौंदर्य. म्हणजेच दिसणं आणि असणं याची उच्चतम परिसीमा म्हणजे सौंदर्य. फक्त त्वचा गोरी असली म्हणजेच सुंदर असं काही नसतं. मग काळ्यांच्या जगात सुंदर कुणीच नसतं असं म्हणण्यासारखं आहे. माझं तर म्हणणं असं आहे की, जगात सगळीच माणसे सुंदर आहेत. किंवा हे सुंदर माणसांचेच जग आहे. फक्त सौंदर्य मोजण्याचे प्रकार वेगवेगळे आहेत. माणसाला त्याचे सौंदर्य नेमके कशात आहे ? याचे मर्म समजले की मग आतूनच त्याचे सौंदर्य अधिक खुलते.
• मध्यंतरी दोन हात नसलेल्या एका मुलीचा व्हिडीओ मी सोशल मीडियावर पाहिला होता. सुरुवातीला तिच्याबद्दल दयाभावच निर्माण झाला होता. पण जेंव्हा तिने तिच्या उजव्या पायाच्या दोन बोटांमध्ये पेन्सिल धरून चित्र काढायला सुरुवात केली तेंव्हा मी अवाक झालो होतो. जन्मतः दोन हात नसलेल्या त्या मुलीचं खरं सौंदर्य हे तिच्या पायांच्या बोटात होते. माझी आई मला सांगायची “देवाने माणसाला खायला तोंड दिले आहे तर अन्नाची व्यवस्था पण त्यानेच केलेली असते. आपल्या वाट्याचे अन्न कुठून मिळणार आहे हे शोधणे म्हणजेच त्याचं आयुष्य आहे. एकदा का ते ठिकाण त्याला माहित होते. त्याला जगण्याचा खरा अर्थ समजतो. अर्थ समजणे म्हणजेच सौंदर्य समजणे आहे. म्हणूनच ” जगणं सुंदर असावं” असं आपण म्हणतो. 

:-Mukund Madhukar Hingne.