“आई म्हणाली,रोज काहीतरी लिहीत जा…!”

What’s the best piece of advice you’ve ever received?

During my school days, I used to enjoy writing essays on topics given by teachers. I would also write my own points for elocution competitions. The first feedback on my writing came from my mother. She said, “You write well, keep writing something every day. People will start reading your work, and they will begin to like it.” It has now been four decades since she said that. It was the determination to never stop writing that led me to the field of journalism. To explore different forms, I wrote stories, poems, plays, one-act plays, and whatever writing opportunities came my way. Even today, I continue to write… and I will keep writing until my last breath.

• My mother always used to say, “Do what you are good at. If you try to do what you’re not capable of, life will be wasted.” My mother had little formal education, while my father was an engineer. But my mother was skilled in sewing, and she continued sewing until she could no longer see clearly. Though she had limited education, her wisdom, born from experience, was her commentary on life.
• From a young age, I received guidance from my teachers regarding writing. To nurture my passion for writing, I entered the field of journalism. There, editors who were like mentors to me shared a logic that deeply resonated with me. They said, “When an event occurs, reporters from all newspapers rush to the scene and report what they see. So, what will make you different? Why do your reports gain more attention? It’s because your writing style and presentation are excellent. This is a talent you’re born with.” I understood their logic and agreed with it.
• Some people are naturally very beautiful, and their appearance is their innate gift. I’m certainly not beautiful, but there’s a magnetic force in my wrist that brings out good writing from me. This reasoning made sense to me, and today I continue to write with that belief, and I will keep writing until the end of my life. Now, when someone says, “You write so well,” I don’t get overly excited because I know that this is my duty… this is my life’s journey.

शालेय वयात मी शिक्षकांनी दिलेल्या विषयावर निबंध आवडीने लिहायचो. तसेच वक्तृत्व स्पर्धेसाठी देखील स्वतःच मुद्दे लिहून काढायचो. माझं लिखाण चांगलं आहे अशी पहिली प्रतिक्रिया माझ्या आईने दिली होती. तीच मला म्हणाली होती, तू चांगलं लिहितोस, रोज काहीतरी लिहीत जा. आपोआप लोक वाचत जातील, त्यांना तुझं लिखाण आवडू लागेल. आज या गोष्टीला चार दशक उलटून गेलीत. लिखाण सोडायचं नाही म्हणून तर पत्रकारितेच्या क्षेत्रात आलो. वेगळा प्रकार म्हणून कथा, कविता, नाटक, एकांकिका, लिखाणाचे जे जे प्रकार लिहायची संधी मिळेल ते ते लिहीत गेलो. आजही लिहितोय….शेवटच्या श्वासापर्यंत लिहितच राहणार आहे.

• माझी आई नेहमी म्हणायची,”आपल्याला जे जमतं तेच करावं, जे जमत नाही ते करायला गेलात तर आयुष्य वाया जाईल.” आई कमी शिकलेली होती. तर वडील अभियंता होते. पण आईला शिवणकाम चांगलं यायचं. तिने अगदी डोळ्याला दिसेनासे होईपर्यंत शिवणकाम सुरू ठेवले होते. शिक्षण कमी असलं तरी अनुभवातून तयार झालेलं तिचं जीवनावरचं भाष्य होतं.
• शालेयस्तरापासूनच मला शिक्षकांचं लिखाणा बाबत मार्गदर्शन मिळत होते. पुढे लिखाणाची आवड जोपासायची म्हणून पत्रकारितेच्या क्षेत्रात आलो. तिथे मला गुरुतुल्य म्हणून भेटलेल्या संपादकांनी एक लॉजिक मला सांगितलं, विशेष म्हणजे मला ते पटलं. ते म्हणाले होते,”एखादी घटना घडली की सगळ्याच वृत्तपत्रांचे बातमीदार घटनास्थळी धावत जातात. जे समोर दिसलं ते आपल्या रिपोर्ट मधून मांडतात. मग तुझं वेगळेपण काय असणार ? मग तू लिहिलेली बातमी जादा चर्चेत का येते ? तर तुझी भाषाशैली आणि मांडणी चांगली आहे. हा गुण तुझ्यात जन्मजात देणगी म्हणून आलाय.” मला त्यांचं हे लॉजिक पटलं होतं.
• कुणी दिसायला खूप सुंदर असतं. त्याचं दिसणं हीच त्याची जन्मजात देणगी असते. मी दिसायला सुंदर तर नक्कीच नाही. मात्र माझ्या मनगटात एक प्रकारची चुंबकीय शक्ती आहे. जी माझ्याकडून चांगलं लिहून घेतेय. हा तर्क मला पटला. आज मी त्याच तर्कावर लिहीत असतो, मरेपर्यंत लिहीत राहीन. आता मला कुणी “खूप छान लिहिता” अशी प्रतिक्रिया दिली तर फार हुरळून जात नाही. कारण मला माहित आहे, हेच माझं कर्म आहे….हाच माझा जीवन प्रवास आहे.

:-Mukund Madhukar Hingne.