“निर्मिती प्रक्रियेतील व्यक्ती लहरी आणि अजागळ का असतात ?”

Why are people involved in the process of creation different and more moody than ordinary people? This question has bothered me since childhood. If we think about it, every person is a part of the creative process. So, what’s wrong with starting the search from within oneself? At some point, we must explore the moodiness within ourselves.

• I feel that humanity has been divided into two states. Not just humans, but the entire world has been divided into these two states. The first state is the pursuit of creation, and the second is the consumption of that creation. In these two states, humans have divided not only themselves but the world as well.
• Because of this, the world of those who pursue creation is different from the world of those who consume it. Although physically the world appears the same, mentally it is divided. Even though both worlds share an inseparable relationship, their way of living, language, and perspectives are different.
• The world of those involved in the process of creation revolves solely around that creation. Hence, they do not want external interference. What’s interesting is that the creation they are engrossed in is, in fact, for the outside world, but during the process, they do not want any outside intervention. That’s why they become unstable when expressing themselves, which people in the outside world refer to as moodiness.
• 
  
• Now, why do their attire and lifestyle seem unkempt? To be honest, I still haven’t found a satisfactory answer to this. Think about it! People who are dedicated to the pursuit of creation, whether they are researchers, artists, scientists, poets, or writers—why do they live like this? This is a question that puzzles me just as much as it does you. I still haven’t found an answer. One thing is for sure, they don’t do it as a “fashion trend.” So why do they live like eccentric individuals?

कुठल्याही गोष्टींच्या निर्मितीच्या प्रक्रियेत असणारी माणसे ही सर्वसाधारण माणसांपेक्षा वेगळी आणि लहरी का असतात ? मला लहानपणापासून हा प्रश्न सतावतोय. तसं पहायला गेलं तर प्रत्येक माणूस हा निर्मिती प्रक्रियेचा एक घटकच असतो. मग स्वतःपासूनच शोध घ्यायला काय हरकत आहे ? कधी तरी स्वतःमधला लहरीपणा शोधायलाच हवा.

• मला वाटतं की माणूस हा दोन स्थितीमध्ये विभागाला गेलाय. फक्त माणूसच नाही तर त्याच्याबरोबर सगळे जगच दोन स्थितीमध्ये विभागले गेले आहे. पहिली स्थिती म्हणजे नवनिर्मितीचा ध्यास आणि दुसरी स्थिती म्हणजे त्या नवनिर्मितीचा उपभोग. या दोन स्थितीत माणसाने स्वतःबरोबरच जगाला विभागले आहे.
• त्यामुळेच नवनिर्मितीचा ध्यास घेतलेल्या लोकांची दुनिया वेगळी तर उपभोग घेणाऱ्या लोकांची दुनिया वेगळी असते. शारीरिक पातळीवर दुनिया एकच दिसत असली तरी मानसिक पातळीवर ही दुनिया विभागलेली असते. दोन्ही जगाचे एकमेकांशी परस्परसंबंधाचे अतूट नाते असले तरी जगण्याचा व्यवहार, भाषा वेगळी असते. दृष्टिकोन वेगळा असतो.
• नवनिर्मिती प्रक्रियेत गुंतलेल्या माणसांचे जग हे फक्त त्या निर्मितीभोवती आक्रसलेले असते. म्हणूनच बाह्य जगाचा हस्तक्षेप त्यांना नको असतो. विशेष म्हणजे ते जी निर्मिती करण्यासाठी गुंतलेले असतात ती निर्मिती ते बाह्य जगासाठीच करत असतात. पण निर्मिती प्रक्रियेत त्यांना बाह्य जगाचा हस्तक्षेप नको असतो. म्हणूनच ते व्यक्त होताना अस्थिर होतात. ज्याला आपण बाह्य जगातील लोक लहरीपणा म्हणतो.
• राहता राहिले ते म्हणजे त्यांची वेशभूषा आणि राहणीमान अजगळासारखे का असते ? तर खरंच याचं समर्पक उत्तर अजून मला तरी सापडलेलं नाही. बघा ना ! नवनिर्मितीचा ध्यास घेतलेले लोक मग ते संशोधक असतील, कलाकार असतील, शास्त्रज्ञ असतील किंवा कवी-साहित्यिक असतील, ही सारी मंडळी अशी का राहतात ? हा तुमच्यासारखाच मला ही पडलेला प्रश्न आहे. त्याचं उत्तर अजून मला सापडलेलं नाही. एक नक्की “फॅशन ट्रेण्ड” म्हणून हे असं ते लोक नक्कीच करत नसतात. मग ते असं विक्षिप्तसारखं का बरं रहात असतील ?

:-Mukund Madhukar Hingne.