“ज्यांची बाग फुलून आली त्यांनी दोन फुले द्यावीत ।”

Do you want to live a happy life? It’s quite simple. Spread happiness around you, cultivate a garden of joy. This means whatever store of happiness you have, share it with others. “Happiness” is not like stagnant water that will dry up if given away. Happiness is like a flowing stream, a gushing spring—it never depletes, no matter how much you take. Isn’t this a beautiful thought? When you share what you have with others, your entire surroundings fill with joy. And then, you will always remain happy—that’s the magic behind this idea.

*: Height :*
Whose garden blossomed
They should give two flowers
Whose tunes came together
They should give two songs

In whose yard the clouds bowed
They should provide rain water
His rich heart
Fill it up

Whose height is as high as the sky
They should come down a little
Those born in the soil
Pick them up a little
*:Datta Halsagikar:*
(Translated Marathi Poem)

• I always feel that a poet who comments on life is truly a philosopher. The dream seen by his sensitive heart is intricately and gently woven into his words. This is what we call poetry. Behind every poem of a poet, there is a thought about the philosophy of life. However, a poet never identifies himself as a philosopher, nor does he prefer to be recognized as one. Even while expressing pain, he presents the optimistic hope of a better tomorrow.
• During the time of the World Wars, my city Solapur was widely recognized as “Giringaon” (the village of mills) throughout Asia. Over time, the mills gradually shut down, and this identity faded away. However, many mill workers, who were also devoted to the goddess Saraswati, became immortal through their literary contributions. One such life-affirming poet was the late Dattatraya Halsagikar.
• His poem “Unchi” (Height) which reflects on the philosophy of life, conveys a profound message. It suggests that whatever you have to give, you should share it with others. By giving, it doesn’t diminish but rather increases. This poem instills a valuable principle in every reader. As a fitting tribute, the Solapur Municipal Corporation has installed a cornerstone featuring his poem “Unchi” in a city square. The life philosophy expressed in simple and straightforward words serves as a daily reminder for the city’s residents, who start their day by seeing it.
• This is, in fact, a mantra that gives new energy to life. Despite the industrial decline, the people of Solapur remain happy—something that puzzles outsiders. But through his poetry, the late Dattatraya Halsagikar has provided the true key to our happiness.

तुम्हाला आनंदी जीवन जगायचं आहे का ? अगदी सोप्प आहे. तुमच्या अवतीभवती आनंद पेरा, आनंदाची बाग फुलवा. म्हणजेच तुमच्या जवळ जो काही आनंदाचा साठा आहे, तो इतरांना वाटा. “आनंद” हा साचलेल्या पाण्याचा साठा नसतो की जो इतरांना दिला तर संपेल. आनंद हा निर्झर, खळाळत्या झऱ्या सारखा असतो. कितीही घ्या संपत नाही. किती सुंदर विचार आहे हा. आपल्याजवळ जे आहे ते इतरांना वाटून टाकले की आपल्या भोवतीचा सारा आसमंत भरून जातो. मग तुम्ही सदैव आनंदी व्हाल हीच या विचारामागची जादू आहे.

• मला नेहमीच वाटतं की जीवनावर भाष्य करणारा कवी हा खरोखरच एक तत्वज्ञ असतो. त्याच्या संवेदनशील हृदयाने पाहिलेले स्वप्न तो अगदी अलगद आणि हळुवारपणे आपल्या शब्दात गुंफत असतो. त्यालाच आपण कविता म्हणतो. कवींच्या प्रत्येक कवितेमागे जीवनवादाचा एक विचार मांडलेला असतो. पण कवी आपली ओळख कधी तत्वज्ञ म्हणून करून देत नाही. किंवा त्याला ते आवडत देखील नाही. वेदना सांगताना देखील उद्याचा नवा आनंददायी आशावाद तो मांडत असतो.
• माझ्या सोलापूर शहराची महायुद्धाच्या काळात “गिरणगाव” (सुतगिरण्यांचे गाव) अशीच संपूर्ण आशिया खंडात ओळख होती. कालांतराने मिल्स बंद पडत गेल्या आता ही ओळखही पुसली गेली. पण मूळचे मिल कामगार असलेले अनेक सरस्वतीचे पूजक आपल्या साहित्यसेवेतून अजरामर झाले. त्यापैकीच कवी कै. दत्ता हलसगीकर हे एक जीवनवादी कवी.
• त्यांची “उंची” नावाची जीवनवादावर भाष्य करणारी कविता खूप मोठा विचार सांगून जाते. इतरांना देण्यासारखे आपल्याजवळ जे काही असेल ते आपण द्यावे. दिल्याने ते संपत नाही तर अधिक वाढते. हा विचार मांडणारी कविता म्हणजे प्रत्येकाच्या मनावर करावा असा संस्कारच आहे. सोलापूर महापालिकेने त्यांचा यथोचित गौरव म्हणून त्यांचा “उंची” या कवितेचा कोनशिलाच चौकात बसवला आहे. खूप साध्या आणि सोप्या शब्दात मांडलेला हा जीवनवाद प्रत्येक शहरवासी नजरेखाली घालतच दिवसाची सुरुवात करतो.
• जगण्याला नवी उर्मी देणारा हा संस्कारमंत्रच आहे. औद्योगिक ऱ्हास होत असलेल्या सोलापूर शहराचे स्वरूप बकाल होत असले तरी इथली माणसे एव्हढी आनंदी कशी राहतात ? हा इतरांना खरं म्हणजे सतावणारा प्रश्न आहे. पण कै. दत्ता हलसगीकर यांनी त्यांच्या कवितेतूनच आमच्या आनंदी राहण्याचे खरं सूत्र मांडले आहे.

:-Mukund Madhukar Hingne.