Can you share a positive example of where you’ve felt loved?

I look quite ordinary. I don’t even have a well-built physique that would make me stand out in a crowd. Yet, because of my writing, people make it a point to meet me wherever I go. They warmly introduce themselves and appreciate my work while expressing immense love for me. Some insist on treating me to tea, while others invite me for meals. A few even invite me as a guest to family celebrations or religious events and honor me with great respect. Although I haven’t earned a lot of money, I have gained—and continue to gain—a great deal of love from people.

• It is said that the thing you feel an intense attraction toward in childhood often helps shape your identity in your youth. Over time, as you pass through different stages of life, your interests may change. However, that first deep attraction leaves a lasting imprint on your mind. In youth, while trying to discover yourself in that very thing that once attracted you, you create a new identity.
• This thought may not seem convincing since it isn’t presented with coherence or examples, but if you look deep within yourself, you’ll realize that the roots of what you are known for today lie in the intense attraction you once felt in childhood.
• As a child, I was deeply drawn to the idea that I should learn to write in a way that people would love.
• This reminds me of an incident from my journalism journey that I feel compelled to share. It happened in 1995. In a village in Akkalkot Taluka (District Solapur), a Dalit family’s deceased member’s body was desecrated due to a blind belief. Some upper-caste villagers performed rituals on the Dalit person’s skull, believing it would bring good rainfall. This led to a wave of terror in the village. The Dalit family, gripped by fear, was unwilling to speak out. However, I bravely gathered the information and published it in the newspaper. The report caused a massive uproar. Notably, the issue was even raised in the Legislative Assembly, where representatives created a commotion over it.
• During this time, some local goons from that village even threatened to kill me. Yet, after all this, that superstitious practice came to an end. A few days later, the same villagers honored me. Knowing that even those who once wanted to kill me had changed their mindset gave me immense strength and joy.
• Now, after 30–32 years, I feel I have somewhat succeeded in reaching Marathi-speaking audiences as a playwright and journalist. But I still have so much more to write. I intend to dedicate the rest of my life to earning the love of readers from all over the world.

“लेखक-पत्रकार म्हणून आजही मला लोकांचे प्रेमच मिळते…!”

मी दिसायला तसा सर्वसाधारण आहे. अगदी चारचौघातही उठून दिसेल अशी कमावलेली शरीरयष्टी देखील नाही. तरी देखील माझ्या लिखाणामुळे मी जिथे जाईल तिथे आवर्जून मला माणसे भेटतात. नव्याने ओळख करून घेत माझ्या लेखनाकार्याचे कौतुक करतानाच माझ्यावर भरभरून प्रेम व्यक्त करतात. कुणी चहाचा आग्रह करतो तर कुणी जेवणाचे आमंत्रण देतो. काहीजण स्वतःच्या घरातील मंगल कार्याला, धार्मिक कार्यक्रमांना मला पाहुणा म्हणून बोलावून माझा आदरसत्कार देखील करतात. मी खूप पैसे कमावले नसले तरी लोकांचे “प्रेम” मात्र खूप मिळवले आहे…. मिळवतो आहे.

• असं म्हणतात की, लहानपणी तुम्हाला सर्वात पहिल्यांदा ज्या गोष्टीचं तीव्र आकर्षण निर्माण झालेले असते तीच गोष्ट पुढे तुमच्या तरुणपणी तुमची ओळख बनण्यास मदतीची ठरत असते. मधल्या काळात वयाच्या वेगवेगळ्या टप्प्यांवर तुमच्या आकर्षणाचे विषय बदलत जातात. पण पहिल्यांदा ज्या गोष्टीचे तीव्र आकर्षण तुम्हाला होते ती गोष्ट तुमच्या मेंदूवर कायमची कोरली जाते. तरुणपणी त्याच आकर्षित करणाऱ्या गोष्टीमध्ये तुम्ही स्वतःला शोधण्याच्या प्रयत्नात नवी ओळख निर्माण करता.
• हा विचार कदाचित सुसंगतपणे किंवा उदाहरणांसह मांडलेला नसल्याने तुम्हाला विश्वासार्ह वाटणार नाही. पण तुम्ही तुमच्या अंतरंगात जेंव्हा डोकावून पाहिले तर आज तुम्ही ज्या गोष्टींमुळे ओळखले जात आहात त्याची बीजे तुमच्या लहानपणीच्या पहिल्यांदा वाटलेल्या तीव्र आकर्षणात असल्याचे तुम्हाला लक्षात येईल. मला लहानपणी आपण लोकांना आवडेल असं लिहायला शिकले पाहिजे या गोष्टीचे खूप तीव्र आकर्षण होते.
• या निमित्ताने माझ्या पत्रकारितेच्या प्रवासातील एक किस्सा मला मुद्दाम सांगावासा वाटतो. १९९५ सालातील ही घटना आहे. अक्कलकोट तालुक्यातील (जि.-सोलापूर) एका गावातील दलित कुटुंबातील मृत व्यक्तीच्या देहाची अंधश्रध्देपोटी गावातील काही लोकांनी विटंबना केली होती. दलित मृत व्यक्तीच्या कवटीची पूजा केली तर चांगला पाऊस पडतो या अंधश्रध्देपोटी ही विटंबना गावातीलच काही सवर्णांनी केली होती. या घटनेनंतर गावात प्रचंड दहशत निर्माण झाली होती. दहशतीखाली ते दलित कुटुंब काही बोलायला तयार नव्हते. मात्र मी धाडसाने ती माहिती घेवून वृत्तपत्रातून प्रसिद्ध केली. सगळीकडे एकच खळबळ उडाली होती. विशेष म्हणजे त्या विषयावर विधानसभेत लोकप्रतिनिधींनी गोंधळ घातला होता.
• या दरम्यान त्या गावातील काही गुंड लोकांनी मला जीवे मारण्याची धमकी देखील दिली होती. एव्हढे सगळे घडल्यानंतर तिथली अंधश्रध्देची ती कुप्रथा बंद पडली. त्यानंतर काही दिवसांनी त्याच गावातील लोकांनी माझा सत्कार केला होता. जे लोक मला जीवे मारण्यासाठी आले होते त्यांचे मतपरिवर्तन झाले हा आनंद मला खूप बळ देवून गेला.
• आता ३०-३२ वर्षात मी नाट्यलेखक आणि पत्रकार म्हणून मराठी भाषिकांपर्यंत पोहोचण्यात काही अंशी का होईना सफल झालोय, असे मला वाटते. अजून खूप लिहायचं आहे. जगभरातील वाचकांकडून आपल्याला प्रेम मिळावे यासाठीच आता उर्वरित आयुष्य खर्ची घालणार आहे.

:-Mukund Madhukar Hingne.