In a man’s life, the two forms of a woman—mother and wife—hold a special place. A mother is the one who gives life, instills values, and nurtures with love. A wife, on the other hand, is a lifelong companion who stands by him through all joys and sorrows. However, this does not mean that a man’s entire life is confined to just these two women. Women in the roles of a sister, daughter, friend, mentor, and many others also play significant roles in his life. Yet, the mother and wife hold a central place in his existence, which is why they are given special importance.

In reality, both a mother and a wife work hard, but when they make a man toil, it is always for his own good. A mother shapes his life, while a wife strives to make it beautiful. Complaints are merely her way of reminding him of his responsibilities.

The statement “A man’s life is entirely occupied by two women—his mother and his wife!” highlights the profound influence these two figures have on a man’s life. Both the mother and the wife shape his life, but in doing so, they also make him toil.

Mother:

From childhood, she instills discipline, values, and a sense of responsibility. She expects her son to receive a good education, grow into a successful individual, and follow the path she envisions for him. Her teachings mold him into an ideal son, often making him unconsciously adhere to her beliefs and expectations.

Wife:

After marriage, a man’s life becomes intertwined with his wife. She becomes an inseparable part of his existence. The responsibilities of family life, financial planning, and societal expectations push him to strive to fulfill her needs, emotions, and desires. To ensure a happy household, he gives importance to her habits, thoughts, and aspirations.

Caught between the love and responsibilities of these two women, a man devotes his entire life to them. However, this “toiling” is not mere struggle; it involves love, dedication, and, at times, the sacrifice of his own wishes.

A Mother and a Wife Work Hard Themselves Before Expecting the Man to Do So

Mother:

From the moment of his birth, she tirelessly works for him—teaching him to walk, arranging his education, staying awake through his illnesses, and constantly worrying about his future. She does all this without a word of complaint. Her sacrifices are never forced; they stem from pure love and a natural sense of duty.

Wife:

She, too, dedicates herself to family life—managing the household, raising children, and standing by her husband through every joy and sorrow. However, her responsibilities also extend to her husband. She voices her concerns because running a household requires effort from both partners. A mother remains selfless, while a wife has expectations, which is why she sometimes raises her voice.

In reality, both a mother and a wife toil, but when they make a man toil, it is always for his betterment. A mother builds his life, while a wife strives to make it beautiful. If a wife complains, it is merely her way of reminding him of his responsibilities.

“आई आणि पत्नी या दोन स्त्रियांनीच पुरुषाचे जीवन व्यापले आहे….!”

पुरुषाच्या आयुष्यात आई आणि पत्नी या स्त्रीच्या दोन रुपांना विशेष स्थान आहे. आई ही जीवनाला सुरुवात देणारी, संस्कार देणारी आणि प्रेमाने वाढविणारी असते. तर पत्नी सोबती म्हणून संपूर्ण आयुष्यभर साथ देणारी, सुखदुःखात सोबत राहणारी असते. पण याचा अर्थ असा नाही की पुरुषाचे संपूर्ण जीवन फक्त याच दोन स्त्रियांनी व्यापले आहे. त्याच्या आयुष्यात बहीण, मुलगी, सखी, गुरू आणि इतरही रूपातील स्त्रिया महत्वाच्या भूमिका बजावत असतात. मात्र आई आणि पत्नी या दोघींचे स्थान त्याच्या आयुष्याच्या गाभ्यात असते, म्हणूनच त्यांना विशेष महत्त्व दिले जाते.

खरं तर, आई आणि पत्नी दोघीही "राबत" असतात, पण त्या पुरुषाला राबवतात ते त्याच्या चांगल्यासाठीच. आई आयुष्य घडवते, तर पत्नी आयुष्य सुंदर करण्याचा प्रयत्न करते. तक्रार ही फक्त जबाबदारीची जाणीव करून देण्याचा तिचा मार्ग असतो.

“आई आणि पत्नी या दोन स्त्रियांनीच पुरुषाचे जीवन व्यापले आहे…!” या वाक्यातून पुरुषाच्या आयुष्यावरील त्यांच्या प्रभावाचा विचार करता येतो. आई आणि पत्नी या दोघीही पुरुषाचे जीवन घडवतात, पण त्या त्याला राबवतातही.

आई: बालपणापासूनच ती त्याला शिस्त, मूल्ये आणि जबाबदारी शिकवते. तिच्या अपेक्षा असतात की मुलाने चांगले शिक्षण घ्यावे, मोठे व्हावे आणि तिने घालून दिलेल्या मार्गावर चालावे. तिच्या शिकवणुकीमुळे तो एक आदर्श मुलगा होण्याचा प्रयत्न करतो आणि नकळत तिच्या विचारसरणीने राबतो.

पत्नी: विवाहानंतर पुरुषाचे आयुष्य पत्नीच्या सहवासात जाते. ती त्याच्या जीवनाचा अविभाज्य भाग बनते. संसाराच्या जबाबदाऱ्या, आर्थिक गणिते, सामाजिक अपेक्षा यामुळे तो तिच्या गरजा, भावना आणि अपेक्षा पूर्ण करण्यासाठी झटतो. संसार सुखाचा करण्यासाठी तो तिच्या सवयी, विचार आणि इच्छांना महत्त्व देतो.

या दोघींच्या प्रेमामध्ये आणि जबाबदाऱ्यांमध्ये अडकलेला पुरुष आयुष्यभर त्यांच्यासाठी झटत राहतो. पण हे ‘राबवणे’ म्हणजे फक्त तगमग नसते, तर त्यात प्रेम, समर्पण आणि कधी कधी स्वतःच्या इच्छांचा त्यागही असतो.
आई आणि पत्नी या दोघी आधी स्वतः राबतात, मगच त्या पुरुषाला राबवतात.

आई: ती जन्मापासून मुलासाठी अहोरात्र झटत असते. त्याला चालायला शिकवते, शिकवणी लावते, आजारी असताना रात्रभर जागते, त्याच्या भविष्यासाठी चिंता करते. हे सगळं करताना ती कधीच तक्रार करत नाही. तिच्या त्यागात कुठेही जबरदस्ती नसते, प्रेम आणि कर्तव्याची ती सहज प्रवृत्ती असते.

पत्नी: तीही संसारासाठी स्वतःला झोकून देते. घर सांभाळते, मुलांना वाढवते, नवऱ्याच्या सुखदुःखात त्याच्यासोबत असते. पण तिचे उत्तरदायित्व नवऱ्यावरही असते. ती तक्रार करते कारण संसाराची गणिते दोघांनी मिळून सांभाळावी लागतात. आई निर्लेप असते, पण पत्नीला अपेक्षा असतात, म्हणूनच ती कधी कधी आपला आवाज उठवते.

:-Mukund Madhukar Hingne.