It was almost twelve noon. The sky was clear, not a trace of a cloud in sight, and the sun seemed to have firmly taken its seat in the sky – its scorching presence was stinging our skin. The two of us – my colleague and I – had set out on a motorcycle for an event in a small village. But just a short distance out of town, we began to realize that this journey wasn’t going to be as easy as we had thought.
This experience wasn't just about the journey — it was a reflection of nature's changing temperament and mankind's indifference.
Have you ever had a similar experience, where nature gave a clear warning, but we chose to ignore it?
🔲 Journey Through the Scorching Heat :-
On both sides of the road, barren grasslands stretched endlessly. Here and there, a few trees were visible, but they were short, stunted, and completely useless in terms of providing shade. The gusts of hot wind blowing across the road made even the air we breathed feel hot. Though air existed, its cooling quality had completely vanished.
🔲 What Should Be Called Global Warming? :-
My colleague softly asked, “Is this what they call global warming?”
I smiled, but even that smile withered away quickly — my lips were parched. We still had a water bottle, but we were trying to save it until we covered the next two kilometers.
🔲 Rapid Transformation into a Concrete Jungle :-
“It wasn’t like this before, right? Even in April, there used to be a slight breeze in the afternoons,” I said.
“Yes, now the heat is rising crazily. The forests are gone, tree plantation has stopped, and everything is rapidly turning into a concrete jungle. This is the real outcome of global warming!”
🔲 Even the Well Had Dried Up :-
We paused along the way. We thought of resting beside an old well, but even the well had dried up. Years ago, life had thrived around it; now, only memories remained.
🔲 We Are Forgetting the Natural Systems :-
I realized — in the process of building new systems, we are forgetting the natural ones.
In that heat-stricken journey, the two of us were enduring physical discomfort on one side, while on the other, a storm of thoughts was stirring within — global warming is no longer a textbook concept; it has become a part of our daily life.
Now, the sun isn’t just in the sky — it has descended into the glass buildings of cities, the tar roads, and into our treeless journeys.
🔲 If We Abandon Nature :-
Eventually, we reached the village. The sweat-soaked clothes clinging to our bodies, the strain in our eyes from the sunlight, and the life we felt in the first sip of water — while experiencing all this, one thought echoed in our minds :
If we abandon nature, it will leave us to stand beneath the blade of the sun…
“टळटळीत उन्हातला प्रवास : एक रखरखीत अनुभव…!”
दुपारचे बारा वाजत आले होते. आकाश निरभ्र होतं. ढगांचा लवलेश नव्हता आणि सूर्य तर जणू आकाशात ठाण मांडून बसला होता – त्याचं तापलेलं अस्तित्व त्वचेवर चटके देत होतं. आम्ही दोघं – मी आणि माझा सहकारी – एका छोट्या गावातल्या कार्यक्रमासाठी मोटारसायकलवरून बाहेर पडलो होतो. गावाबाहेर पडल्यानंतर काहीच अंतर गेल्यावर जाणवायला लागलं की, हा प्रवास इतका सोपा नाहीये.
हा अनुभव केवळ प्रवासाचाच नव्हता, तर निसर्गाच्या बदलत्या स्वभावाचा आणि माणसाच्या उदासीनतेचा आरसा होता.
तुम्हालाही असाच काहीसा अनुभव आहे का? की ज्यामध्ये निसर्गाने स्पष्ट इशारा दिला, पण आपण दुर्लक्ष केलं?
🔲 रखरखीत उन्हात प्रवासाचा योग :-
रस्त्याच्या दोन्ही बाजूंना रखरखीत माळरान पसरलेलं होतं. एखाद-दुसरं झाड नजरेस येत होतं, पण ती झाडं खुरटी, उंचीला कमी आणि सावली देण्याच्या दृष्टीने पूर्णतः निरुपयोगी होती. रस्त्यावरून जाणाऱ्या गरम वाऱ्याच्या झोतामुळे आतला श्वासही गरम होत होता. हवेचं अस्तित्व असूनही, तिचं गारवा देणं संपून गेलं होतं.
🔲 ग्लोबल वॉर्मिंग कशाला म्हणायचं ? :-
माझ्या सहकाऱ्याने हळूच विचारलं, “काय रे, यालाच म्हणतात का ग्लोबल वॉर्मिंग?”
मी हसलो, पण ते हसूही थोड्याच वेळात वाळून गेलं – तोंडाला कोरड लागली होती. पाण्याची बाटली शिल्लक होती, पण आम्ही ती अजून दोन किलोमीटर अंतर कापेपर्यंत वाचवण्याचा प्रयत्न करत होतो.
🔲 झपाट्याने
सिमेंटच्या जंगलात रूपांतर होतंय :-
“पूर्वी असं नव्हतं ना? एप्रिलमध्येही दुपारी थोडी झुळूक असायची,” मी म्हणालो.
“हो, आता उन्हं वेड्यागत वाढतायत. जंगलं नाहीत, वृक्षारोपण थांबलंय, आणि सगळं झपाट्यानं सिमेंटच्या जंगलात रूपांतरित होतंय. हीच तर ग्लोबल वॉर्मिंगची खरी परिणीती!”
🔲 विहीरही कोरडी पडलेली :-
वाटेत आम्ही थोडं थांबलो. एखाद्या जुन्या विहिरीच्या कडेला बसून विश्रांती घ्यायचा विचार केला, पण विहीरही कोरडी पडलेली होती. खूप वर्षांपूर्वी तिच्या भोवताली जीव होता, आता केवळ आठवणी होत्या.
🔲 आपण नैसर्गिक यंत्रणा विसरतोय :-
माझ्या लक्षात आलं – आपण यंत्रणा वाढवताना, नैसर्गिक यंत्रणा विसरतोय.
त्या उन्हाच्या चटके देणाऱ्या प्रवासात, आम्ही दोघं एकीकडे शारीरिक त्रास सहन करत होतो, आणि दुसरीकडे मनात विचारांचं मोहोळ उठलेलं होतं – ग्लोबल वॉर्मिंग ही आता काही पुस्तकी संकल्पना राहिलेली नाही, ती रोजच्या जीवनात घुसली आहे.
सूर्य आता फक्त आकाशात नसतो, तो शहरांमधल्या काचेच्या इमारतींमध्ये, डांबरी रस्त्यांमध्ये, आणि आपल्या वृक्षहीन प्रवासांमध्ये उतरलेला असतो.
🔲 निसर्गाची साथ सोडली तर….:-
अखेरीस, आम्ही गावात पोहोचलो. अंगातलं घामाने ओलं झालेलं कपडं, डोळ्यांतील उन्हाने आलेला ताण, आणि पाण्याच्या पहिल्या घोटात मिळालेला जिवंतपणा – हे सगळं अनुभवताना, आम्हाला एकच विचार डोक्यात आला – निसर्गाची साथ सोडली, की तो आपल्याला उन्हाच्या तलवारीखाली उभं करतो…
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा