“Fifty-eight” — yesterday,
Since morning,
Puffed his cheeks
And sat beside my pillow.
I too sat silently
Avoiding his gaze
For a while.

Then he broke the silence
And asked me:
“Didn’t you notice
Anything different
In me?”

I said,
“Fifty-seven or fifty-eight,
Once this year ends, it’ll be sixty anyway!”

A bit annoyed,
He said,
“So we’re just
To be used
For counting years…?”

To calm things down,
I replied, half-heartedly,
“Not like that—
Now, day by day,
I’m going to grow old, right…?”

He muttered,
“And when you were growing young,
Day by day,
Back then?”

“You pampered yourself
Well enough from twenty to forty-five,
Then got anxious
As fifty approached,
But now…
You don’t feel
A thing…

You come and go—
But I,
I shall carry
These spreading wrinkles
Across my body
And form
My new face…

Like a charcoal-inked
Poster…!!”

सुरकुत्यांचा बनेल चेहरा…!

‘अठ्ठावन्न’ काल
सकाळपासूनच
गाल फुगवून
उशाशी बसले होते,
मी देखील गप्प
काही काळ
नजर चोरून बसलो.
मग त्यानेच शांततेचा
भंग करत मला विचारले, माझ्यात तुला
काही वेगळेपण
दिसले नाही का ?
मी म्हटलं
सत्तावन्न तसा
अठ्ठावन्न, आता हे वर्ष संपलं की साठ येईल….!
काहीश्या घुश्यातच
तो म्हणाला, म्हणजे
फक्त वर्षे मोजण्यासाठी
आमचा वापर….
मी सावरायचं म्हणून
उगीचच म्हणालो, तसं नव्हे, आता एक-एक
दिवसांनी म्हाताराच
होणार की मी…!
‘जेंव्हा एक-एक
दिवसांनी तरुण होत होतास तेंव्हा ?’
तो पुटपुटला….
वीस ते पंचेचाळीस
चांगले लाड केले की
तुमचे…नंतर
पन्नाशी जवळ येतेय
म्हणून धास्तावलो,
पण आता काहीच
वाटत नाही….
तुम्ही याल अन जाल
मी मात्र शरीरभर पसरणाऱ्या सुरकुत्या
घेवून माझा नवा
चेहरा तयार करणार…..
चारकोल-इंक
पोस्टरसारखा…..!!

:-Mukund Madhukar Hingne.