Have you ever been camping?
In my life so far, I have never had the opportunity to visit a military camp.
While saying this, a tender and painful emotion wells up within me.
It is not merely a visit, but a deep inner yearning to witness in person the sacred journey of a noble mission and supreme dedication.
A military camp — where discipline is the very breath, where every moment is lived under the oath of serving the nation, where every step is taken for the defense of the country — to visit such a place would be like immersing myself in the living stream of patriotism.
Even today, I silently pray — that someday, at least once in my life, I may get this opportunity...
To set foot on the sacred soil of a military camp, to salute our brave soldiers, and to absorb even a single fragment of that atmosphere into my heart — that alone would be enough for a lifetime.
This desire is not merely to gain an experience, but to transform myself through that experience — to become more vigilant, more devoted, and more grateful towards my nation.
(1) A Deeply Stirring Desire at the Edge of My Heart
My misfortune is simply that I have remained deprived of this experience so far.
Yet, the yearning within me still burns — alive and strong.
This longing remains as fresh as an unfulfilled dream glistening in tearful eyes.
In one quiet corner of my heart, every day, every moment, this wish continues to smolder silently.
(2) The Eagerness to Witness True Heroes
I yearn to visit a military camp at least once —
to see with my own eyes the fierce determination shining in our soldiers’ eyes,
the stoic devotion etched on their faces,
and the undying flame of love for the motherland burning ceaselessly in their hearts.
(3) The Longing to Witness the Glory of Soldiers’ Lives
When they live each moment under the shadow of death,
their courage, their restraint, and their unwavering faith in the nation seem so profound,
it feels as if even nature must pause in silent reverence.
In the rhythm of their marching boots, there isn’t just military discipline —
there beats the passionate heartbeat of patriotism.
(4) The Pull Toward Their Simple Yet Radiant Way of Life
It is my dream — to witness up close their simple yet luminous way of living.
To sit under their modest mess tents and share a humble meal,
to experience their disciplined training sessions,
and to hear tales of their valor directly from their own lips.
(5) A Silent Salute of Gratitude
I long to experience, up close,
the warmth of their humanity and the greatness of their sacrifice —
those soldiers we often glimpse only in documentaries or news reports.
I wish to join my hands, look at them with full heart, and quietly whisper, “Thank you.”
(6) A Readiness for Tears of Pride
I know that standing before them,
tears of pride and gratitude will flow naturally from my eyes.
For bowing down before those who placed the nation’s dreams above their own —
that, indeed, would be the truest tribute.
“छावणीला भेट देण्याची राहून गेलेली अपूर्ण स्वप्नयात्रा…!”
आजवरच्या आयुष्यात मला कधीही लष्करी छावणीला भेट देण्याची संधी मिळाली नाही.
हे सांगताना मनात एक हळवी आणि वेदनादायी भावना दाटून येते.
ही केवळ एक भेट नव्हे, तर एका पवित्र ध्येयाच्या, एका थोर समर्पणाच्या स्वप्नयात्रेचा प्रत्यक्ष साक्षीदार होण्याची माझी आतून खोलवरची आकांक्षा आहे. छावणी — जिथे शिस्त म्हणजे श्वास आहे, जिथे प्रत्येक क्षण देशसेवेची शपथ घेऊन जगला जातो, जिथे प्रत्येक पाऊल देशाच्या रक्षणासाठी उचललं जातं — अशा जागेला भेट देणं म्हणजे जणू त्या राष्ट्रभक्तीच्या जिवंत धारेत स्वतःला सामावून घेणं आहे.
आजही मी मनोमन प्रार्थना करतो — आयुष्यात कधीतरी, एकदा का होईना, मला ही संधी मिळो...
लष्करी छावणीच्या पवित्र भूमीवर पाऊल ठेवता यावं, आपल्या जवानांना सलाम करता यावा, आणि त्या वातावरणाचा एक कण जरी हृदयात सामावता आला तरी ते आयुष्यभरासाठी पुरेसं असेल. ही इच्छा फक्त एक अनुभव मिळवण्याची नाही,
तर त्या अनुभवातून स्वतःला देशासाठी अधिक सजग, अधिक समर्पित, अधिक कृतज्ञ बनवण्याची आहे.
(१) मनाच्या कडेला असलेली चेतवणारी इच्छा
माझं दुर्दैव एवढंच की आजवर या अनुभवाला पारखं राहावं लागलं.
पण मनातली ही आस अजूनही तेवती आहे — शाबूत आहे.
ती इच्छा अशीच ताजी आहे जशी एखाद्या पाणावलेल्या डोळ्यातील अपूर्ण स्वप्न.
माझ्या मनाच्या एका कोपऱ्यात, प्रत्येक दिवशी, प्रत्येक क्षणी, ही इच्छा शांतपणे धगधगत असते.
(२) प्रत्यक्ष वीरांचा अनुभव घेण्याची आतुरता
मला एकदा तरी लष्करी छावणीत जाऊन आपल्या वीर जवानांना प्रत्यक्ष पाहायचं आहे —
त्यांच्या डोळ्यांतली प्रखर जिद्द, त्यांच्या चेहऱ्यांवरचं निर्विकार समर्पण, आणि त्यांच्या हृदयात सतत धगधणारी मातृभूमीच्या प्रेमाची ज्वाला — हे सगळं अनुभवायचं आहे.
(३) सैनिकांच्या जीवनगौरवाची साक्षात्काराची आस
ते जेव्हा आपल्या आयुष्याच्या प्रत्येक क्षणाला मृत्यूच्या छायेत जगतात, तेव्हा त्यांचं धैर्य, त्यांचा संयम आणि त्यांचा देशासाठीचा अविचल विश्वास पाहताना, निसर्गही क्षणभर स्तब्ध झालेला असेल असं वाटतं.
त्यांच्या बूटांच्या आवाजात केवळ सैनिकी शिस्त नसते, तर देशासाठी झुरणाऱ्या हृदयाची लय असते.
(४) शौर्याच्या साध्या पण तेजस्वी जीवनशैलीची ओढ
माझं स्वप्न आहे — त्यांच्या साध्या पण तेजस्वी जीवनशैलीला जवळून पाहण्याचं.
त्यांच्या अन्नछत्रात बसून साधी जेवणं घेण्याचं, त्यांच्या व्यायामशाळेत त्यांची तपश्चर्या अनुभवण्याचं, आणि त्यांच्या शौर्यकथा त्यांच्या तोंडून ऐकण्याचं.
(५) कृतज्ञतेचा नि:शब्द सलाम
ज्यांना आपण दूरदर्शनवरील चित्रफितींमध्ये किंवा बातम्यांमध्ये पाहतो, त्यांच्यातली माणूसपणाची ऊब आणि त्यागाची थोरवी जवळून अनुभवायची आहे.
त्यांना एक हात जोडून, एक नजरभर पाहून, हळूच मनापासून “धन्यवाद” म्हणायचं आहे.
(६) अभिमानाच्या अश्रूंची तयारी
मला माहित आहे, त्यांच्या समोर उभं राहताना माझ्या डोळ्यांतून आपसूकच अभिमानाचे आणि कृतज्ञतेचे अश्रू वाहतील.
कारण ज्यांनी स्वतःच्या स्वप्नांपेक्षा देशाचं स्वप्न मोठं मानलं, अशा वीरांसमोर नतमस्तक होणं हीच खरी श्रद्धांजली आहे.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा