What gives you direction in life?
Every person in the world seeks an identity — something unique and striking that sets them apart. For me, that identity has been shaped through writing. Initially, I wrote only for myself — expressing my thoughts, emotions, and observations. Gradually, this writing began to reach a wider audience, and I started receiving responses from readers. I had never imagined that the words I wrote would hold such power — enough for people to recognize me through them. Today, it is because of my writing that people feel connected to me. My way of thinking, my style, and my choice of subjects have become my identity.
What I write must be truthful, thoughtful, and carefully verified. I make sure that no reader is misled or harmed by any incorrect statement. This responsibility keeps me more aware and vigilant as a writer.
(1) The Path of Self-Confidence
Writing is not just an expression of words, but also of the soul. In the beginning, my writing was limited to just a few people. The question “Will anyone like what I write?” constantly lingered in my mind. But as the number of readers grew and they began responding to me, my self-confidence started to blossom. Through their feedback, I began to recognize the strengths in my writing as well as the areas that needed improvement. This self-confidence helped me in other areas too — whether it was public speaking, the willingness to learn something new, or making tough decisions in life.
(2) Clarity and Discipline of Thought
Writing is the process of organizing thoughts in a coherent way. Although this may seem simple and easy, it is achieved only through regular practice. Choosing a topic, researching it, verifying references, organizing ideas, and writing in a language that readers can understand — all these aspects gave my thinking a clearer direction. The discipline required to complete writing on time gradually became a part of my life. As a result, I started becoming more time-conscious and organized in other tasks as well.
(3) A Connection with Society
Writing is a social medium. When I write about social events, historical places, human relationships, or personal experiences, many readers relate to those experiences. I have often received feedback like, “Reading this reminded me of my own life.” This, to me, is the true success of being a writer. My writing has gone beyond just my own experiences and has connected with society — with their emotions and thoughts. If my words offer support, provoke thought, or bring a moment of lightness to readers, then that is deeply fulfilling for me.
(4) Awareness of Life Values
Writing often gives me the opportunity to see life from a different perspective. While dealing with any subject, I don’t just narrate events — I also reflect on the emotions, values, and human roles behind them. Through my writing, I don’t merely share information but also convey ideas and values. The ability to rise from struggle, to understand things from others’ perspectives, or to embrace forgiveness and compassion — writing has intensified my awareness of all these aspects.
(5) Inspiration and Responsibility
Being a writer is not just about writing; it’s about creating an impact on people. Many have told me that my writing inspired them, made them think differently, or gave them the courage to accept something new. While this brings joy, it also creates a sense of responsibility.
“ओळख निर्माण करणारे लेखन हातून घडतंय…!”
जगात प्रत्येक व्यक्तीला एक ओळख हवी असते — काहीतरी असं जे इतरांपेक्षा वेगळं आणि लक्षवेधी असेल. माझ्यासाठी ती ओळख लेखनातून निर्माण झाली. सुरुवातीला मी केवळ स्वतःपुरते लिहित होतो — स्वतःचे विचार, भावना, निरीक्षणं मांडत होतो. हळूहळू हेच लेखन सार्वजनिक व्हायला लागलं, आणि वाचकांचा प्रतिसाद मिळू लागला. मला कधी वाटले नव्हते की मी लिहिलेल्या शब्दांत इतकी ताकद असेल की लोक मला त्या माध्यमातून ओळखू लागतील. आज माझ्या लिखाणामुळेच लोक माझ्याशी जोडले गेले आहेत. माझी विचारशैली, शैली, आणि विषयांची निवड हीच माझी ओळख ठरू लागली आहे.
मी जे लिहितो ते सत्य, विवेकी आणि काळजीपूर्वक तपासलेले असायला हवं. कोणत्याही चुकीच्या विधानामुळे वाचक गोंधळू नयेत, किंवा कोणाचं नुकसान होवू नये याची काळजी मी घेतो. ही जबाबदारी मला लेखक म्हणून अधिक जागरूक आणि सजग ठेवते.
(१)आत्मविश्वासाची वाट
लेखन हे फक्त शब्दांचं नव्हे, तर आत्म्याचंही प्रकटन असतं. सुरुवातीला माझं लेखन केवळ काही जणांपर्यंत मर्यादित होतं. “माझं लिहिलं कुणाला आवडेल का?” हा प्रश्न कायम मनात घोळत असे. पण जसजसे वाचक वाढत गेले, आणि त्यांनी मला प्रतिसाद द्यायला सुरुवात केली, तसतसा माझा आत्मविश्वास फुलत गेला. त्यांच्या प्रतिक्रियांमधून मी माझ्या लेखनातील चांगल्या बाजू आणि सुधारणेची गरज असलेले भाग ओळखू लागलो. हाच आत्मविश्वास इतर क्षेत्रांमध्येही मला उपयोगी पडला — मग ते सार्वजनिक बोलणे असो, नवीन काही शिकण्याची तयारी असो किंवा जीवनातील कठीण निर्णय घेणे असो.
(२) विचारांची स्पष्टता आणि शिस्त
लेखन म्हणजे मनातल्या विचारांना सुरळीत मांडण्याची प्रक्रिया. ही प्रक्रिया सहज आणि सोपी वाटत असली, तरी ती नियमित सरावातूनच साकार होते. एखादा विषय घेऊन त्यावर अभ्यास करणे, संदर्भ तपासणे, विचारांची मांडणी करणे, आणि वाचकांना समजेल अशा भाषेत लिहिणे — या सर्व गोष्टींमुळे माझ्या विचारांना अधिक स्पष्ट दिशा मिळाली. वेळेवर लेख पूर्ण करण्यासाठी लागणारी शिस्त हळूहळू माझ्या आयुष्याचा भाग बनली. या शिस्तीचा परिणाम असा झाला की मी इतर कामांमध्येही अधिक वेळेचे आणि नियोजनाचे भान ठेवू लागलो.
(३) समाजाशी जोडलेले नाते
लेखन हे एक सामाजिक माध्यम आहे. मी जेव्हा समाजातील विविध घटना, ऐतिहासिक स्थळं, मानवी नातेसंबंध किंवा व्यक्तिस्वानुभव लिहितो, तेव्हा अनेक वाचक त्या अनुभवांशी स्वतःला जोडतात. मला अनेक वेळा अशा प्रतिक्रिया मिळाल्या आहेत की “हे वाचताना आम्हाला आमचंच आयुष्य आठवलं.” हेच लेखक म्हणून माझं मोठं यश आहे. केवळ स्वतःपुरतं न राहता, माझं लेखन समाजाशी, त्यांच्या भावना आणि विचारांशी जोडले गेलं आहे. माझ्या शब्दांतून वाचकांना आधार, विचारप्रवृत्तता किंवा थोडंसं हलकं वाटत असेल, तर ते माझ्यासाठी समाधानकारक आहे.
(४) जीवनमूल्यांची जाणीव
लेखन करताना अनेकदा मला जीवनाकडे वेगळ्या दृष्टीने पाहण्याची संधी मिळते. कोणताही विषय हाताळताना, मी केवळ घटना सांगत नाही, तर त्या घटनांमागे दडलेल्या भावना, मूल्यं, आणि माणसांची भूमिका यांचा विचार करतो. त्यामुळे माझ्या लेखनातून मी केवळ माहिती न देता, विचारांचं आणि मूल्यांचं संचारही करतो. संघर्षातून उभं राहणं, इतरांच्या दृष्टिकोनातून गोष्टी समजून घेणं, किंवा क्षमा आणि सहवेदनेची ताकद — या सर्व गोष्टींची जाणीव लेखनामुळे अधिक तीव्र झाली आहे.
(५) प्रेरणा आणि जबाबदारी
लेखक होणं म्हणजे केवळ लिहिणं नव्हे, तर लोकांवर एक प्रभाव निर्माण करणं. माझं लेखन वाचून अनेकांनी मला सांगितलं की त्यांना प्रेरणा मिळाली, नव्याने विचार करायला लागले, किंवा एखादी गोष्ट स्वीकारण्याची हिंमत मिळाली. हे ऐकताना आनंद तर होतोच, पण त्याचवेळी एक जबाबदारीची जाणीवही निर्माण होते.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा