Are you a leader or a follower?
A whole ocean is hidden within a single drop—just as the vastness of the universe resides within the life of an ordinary person. Without losing myself in the glare of leadership, and without merging into the crowd of blind followership, I walk on my own path, at my own pace. The essence of my life lies neither in leading others nor in blindly following someone. I am simply a humble, yet aware individual, living truthfully and authentically with myself.
In this world, many aspire to become ‘leaders’, while others choose to be ‘followers’ to escape responsibility. But I belong to neither group. My path is my own—neither imposed upon anyone, nor a copy of someone else’s. It is rooted in truth, non-violence, and self-dharma. And that is why I call myself ‘an ordinary person’—but in that very ordinariness lies the uniqueness of who I truly am.
Today, when people measure a person's worth by their leadership, fame, or number of followers, I proudly say – I am ordinary. But my ordinariness is my strength. I do not imitate anyone, yet I continue to do what feels right with unwavering dedication. My life is the story of a principled, faithful, and vibrantly living common man – a story that can be just as inspiring as that of any leader.
🔴Who Am I? – The Identity of an Ordinary Man
Like a leaf swaying in the wind – neither too grand nor too insignificant – I am an ordinary man. Not inflated by the pride of leadership, nor lost in the crowd of blind followers. I walk on my own feet, with my own shadow. Neither behind anyone, nor above anyone. I am not a leader, for I have no desire to shape others’ lives. I am not a follower, because my freedom of thought doesn’t allow me to become part of any herd.
🔴The Path of Truth and Non-Violence
The direction of my path is guided by the light of truth. The mantra of non-violence preached by Gandhi is not just a principle in my life, but a practical belief. I do not avoid struggle, but I take care that it does not arise from anger, hatred, or violence. Truth may seem difficult, but it carries an inner peace – and that is what I seek.
🔴Awareness of One’s Own Dharma
My dharma is my personal code of conduct. It teaches me how to live with honesty and fulfill my duties without encroaching upon others’ rights. I am not a great preacher, but I believe my actions reflect loyalty to my dharma. And that, for me, is “Swadharma” – not an imitation of others, but a direction found through self-discovery.
🔴Respect for Other Faiths
My eyes do not only hold the image of my own beliefs; I give equal respect to the faiths of others. To me, religion is another form of humanity. Therefore, mockery or hatred of any faith is unacceptable to me. Just as I give life to my own belief, I honour the faith of others – because at their core, all religions are rooted in love, compassion, and equality.
🔴The Parallel Path of Struggle and Peace
My life is filled with struggle – but it is not a struggle against external enemies, rather against my own inner weaknesses. Sometimes with circumstances, sometimes with unjust powers, and sometimes with the irrational expectations of society. Yet, in all these battles, I hold on to the thread of peace. Because I know – loud voices do not bring about change; true change comes through thoughtful, consistent actions.
“ना मी नेता, ना अनुयायी…मी तर सर्वसामान्य माणूस…!”
एका थेंबात सागर दडलेला असतो, तसंच एका सामान्य माणसाच्या आयुष्यात विश्वाचा अनुभव असतो. नेतृत्वाच्या झगमगाटात न हरवता आणि अंध अनुयायतेच्या गर्दीत न मिसळता, मी चाललोय स्वतःच्या पावलांनी. माझ्या जीवनाचं स्वरूप हे ना कुणाला पुढे नेण्याचं आहे, ना कुणामागे चालत जाण्याचं. मी फक्त स्वतःला ओळखत, स्वतःशी प्रामाणिक राहत जगणारा एक साधा, पण सजग माणूस आहे.
या जगात अनेकजण ‘नेता’ व्हायचं स्वप्न पाहतात, काही जण ‘अनुयायी’ बनून आपली जबाबदारी झटकतात. पण मी त्यांच्यातला नाही. माझा मार्ग माझा आहे – तो कुणावर लादलेला नाही, ना कुणाचं अंध अनुकरण आहे. तो सत्याशी, अहिंसेशी, आणि स्वधर्माशी जोडलेला आहे. आणि म्हणूनच, मी आहे ‘एक सर्वसामान्य माणूस’ – पण माझं सामान्य असणं हीच माझी असामान्य ओळख आहे.
आज जेव्हा लोक नेतृत्व, प्रसिद्धी, किंवा अनुयायांच्या संख्येने माणसांची किंमत मोजतात, तेव्हा मी अभिमानाने सांगतो – मी सामान्य आहे. पण माझं सामान्य असणं ही माझी ताकद आहे. मी कुणाचं अनुकरण करत नाही, पण जे योग्य वाटतं ते निष्ठेने करत राहतो. माझं जीवन म्हणजे एका तत्त्वनिष्ठ, श्रद्धावान आणि जिवंतपणे जगणाऱ्या सामान्य माणसाची गोष्ट आहे – जी कुठल्याही नेत्याइतकी प्रेरणादायी असू शकते.
🔴मी कोण? – एका सामान्य माणसाची ओळख
वाऱ्यावर झुलणाऱ्या झाडाच्या पानासारखा, ना फार मोठा ना फार लहान… मी आहे – एक सर्वसामान्य माणूस. ना नेतृत्वाच्या गर्वाने फुगलेला, ना अंध अनुयायाच्या गर्दीत हरवलेला. मी चालतो स्वतःच्या पायांनी, स्वतःच्या सावलीसोबत. ना कोणाच्या मागे, ना कोणाच्या वर. मी नेता नाही, कारण मला इतरांचे आयुष्य घडवण्याची आकांक्षा नाही. मी अनुयायी नाही, कारण माझं विचारस्वातंत्र्य मला कोणत्याही झुंडीचा भाग होऊ देत नाही.
🔴सत्य आणि अहिंसेचा पथ
माझ्या मार्गाची दिशा ठरते सत्याच्या प्रकाशाने. गांधीजींनी सांगितलेला अहिंसेचा मंत्र माझ्या जीवनात केवळ तत्त्व म्हणून नाही, तर तो माझा व्यवहारिक विश्वास आहे. मी संघर्ष टाळत नाही, पण तो राग, द्वेष, किंवा हिंसेच्या मार्गावरून घडू नये, याची दक्षता घेतो. सत्य कधी कठीण वाटतं, पण त्यात एक अंतःस्थ शांतता असते – आणि मी तीच शोधत असतो.
🔴स्वधर्माची जाणीव
माझा धर्म म्हणजे माझी आचारसंहिता. तो मला सांगतो की प्रामाणिकपणे कसे जगायचे, आणि दुसऱ्याच्या हक्कांवर न झेपता स्वतःचे कर्तव्य कसे पार पाडायचे. मी कोणताही मोठा उपदेशक नाही, पण माझ्या कृतींतून मला वाटते मी माझ्या धर्माशी निष्ठावान राहतो. आणि हेच माझ्यासाठी “स्वधर्म” आहे – दुसऱ्याचे अनुकरण नाही, तर आत्मशोधातून सापडलेली दिशा.
🔴इतर धर्मांचा सन्मान
माझ्या डोळ्यांत फक्त माझ्या श्रद्धेचं चित्र नसतं, तर इतरांच्या श्रद्धांनाही मी तेवढाच मान देतो. धर्म म्हणजे मला वाटतं – माणुसकीचं दुसरं रूप. त्यामुळे कोणत्याही श्रद्धेचा उपहास किंवा द्वेष मला मान्य नाही. मी जसा माझ्या श्रद्धेला जीव देतो, तसाच इतरांच्या श्रद्धांचाही सन्मान करतो – कारण अखेरीस सर्व धर्मांचा गाभा प्रेम, करुणा आणि समतेतच आहे.
🔴संघर्ष आणि शांततेची समांतर वाट
माझं आयुष्य हे संघर्षमय आहे – पण तो संघर्ष बाहेरच्या विरोधकांशी नाही, तर माझ्याच आतल्या कमकुवतपणांशी आहे. कधी परिस्थितीशी, कधी चुकीच्या सत्तांशी, आणि कधी समाजाच्या अविवेकी अपेक्षांशी. पण या सगळ्या संघर्षांत मी शांततेचा धागा पकडून ठेवतो. कारण मला ठाऊक आहे – आवाज जास्त करून बदल होत नाहीत; बदल होतो तो विवेकी, सातत्यपूर्ण कृतीतून.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा