Have you ever broken a bone?
It wouldn’t be right to say that if we haven’t experienced something ourselves, we shouldn’t speak about it at all. While pain or adversity are certainly among the standards of experience, not all experiences arise solely from them. Sometimes, experiences lie even in what doesn’t happen. My life is a good example of this—because I’ve never broken a bone, and from that very absence, I’ve gained a different awareness of the body, of care, and of safety.
Today, when I look back, I realize that the contentment of never having broken a bone isn’t just about physical health—it also reflects a positive outlook on life. Life is filled with challenges, but staying safe through them is an achievement in itself. Even though I may have avoided certain accidents, they have only deepened my appreciation for the value of life.
🔲Tumbles in Play, But Bones Always Intact
Childhood is all about running around, falling, playing, and occasionally crashing to the ground. My own childhood was no exception. Climbing trees, hiding in houses made of cards, running races, falling off bicycles—I experienced all of it, and yet the worst I ever suffered were a few scratches and bruises. At that time, medical facilities weren’t easily accessible, but still, I never experienced a broken bone. That, I believe, was purely a stroke of luck.
🔲The Daring of Youth and the Balance Within
Youth is an age where enthusiasm and impulse often clash. Many people face accidents during this phase—while playing sports, riding vehicles, or venturing into adventures. I too traveled long distances on my motorbike, climbed hills, and walked through the rain. Yet, my body always cooperated, and I never ended up with a broken bone. I feel this is partly due to my constant physical activity, regular walking, and close relationship with nature.
🔲Understanding Born from the Absence of Pain
A broken bone brings physical pain, but it also tests one’s mental resilience. I never directly experienced this pain, but perhaps because it never happened, I gained a sharper awareness of how precious the human body is. I believe rather than dwelling on what didn’t happen, we should focus on what was preserved. That perspective gives mental stability and also makes one more empathetic toward others’ pain.
🔲Bones Never Broke, But Life Strengthened Me
Living a life without any physical accident doesn’t mean I’ve lived delicately. I’ve faced many mental, social, and emotional challenges. Just as the body has bones, so does the mind—and keeping those strong is equally important. So, the experience of never breaking a bone speaks not only of physical resilience but also of emotional and mental balance.
🔲A Lifestyle Behind Physical Safety
In today’s fast-paced life, the possibility of accidents always looms. But habits like regular walking, adequate sleep, balanced diet, and clarity of thought—these have been part of my life since childhood. Perhaps that’s why my body stayed strong and even when minor accidents occurred, they remained insignificant. Avoiding broken bones isn’t just about luck; it’s also about certain lifestyle choices.
🔲Understanding Others’ Pain
Even though I haven’t experienced such pain myself, I’ve closely observed how others have. Physical pain can break a person down, but rising again after such hardship is true inspiration. Learning from their struggles, I feel grateful for my accident-free life, and it constantly reminds me to take even better care of my body.
“कधी हाडं नाही मोडली; पण अनुभवांची तुलना केवळ वेदनेतूनच का ?”
आपल्याला एखाद्या गोष्टीचा अनुभव आला नसेल, तर आपण त्या बाबतीत काही बोलूच नये असं म्हणणं योग्य ठरणार नाही. वेदना किंवा आपत्ती या अनुभवाच्या मानकांपैकी एक असल्या, तरी सर्व अनुभव फक्त त्यातूनच मिळतात असं नाही. काही अनुभव हे ‘काही न घडण्यात’ही असतात. माझं आयुष्य याचं उत्तम उदाहरण आहे—कारण आजवर माझं कधीच हाड मोडलं नाही, आणि त्यातूनच मला शरीराची, काळजीची आणि सुरक्षिततेची वेगळी जाणीव मिळाली आहे.
आज मी जेव्हा मागे वळून पाहतो, तेव्हा जाणवतं की हाड न मोडल्याचं समाधान केवळ आरोग्याशी संबंधित नाही, तर जीवनाकडे सकारात्मक दृष्टीने पाहण्याचंही आहे. आयुष्य हे संकटांनी भरलेलं असतं, पण त्यातून सुरक्षित राहणं, ही एक कमाई आहे. मी जरी काही अपघात टाळले असले, तरी त्यातून जीवनाचं मोल अधिक गडद झालं, हे नक्की.
🔲खेळण्यातली धडपड, पण हाड मात्र ठणठणीत
लहानपणीचा काळ म्हणजे नुसती धावपळ, धडपड, खेळणं आणि कधी ना कधी जमिनीवर आदळणं. माझं बालपणही याला अपवाद नव्हतं. झाडावर चढणं, पत्त्यांच्या घरात लपणं, धावण्याच्या शर्यती, सायकलवरून पडणं—हे सारं अनुभवताना शरीराला ओरखडे, खरचटणं यापलीकडे काहीच झालं नाही. त्या काळी वैद्यकीय सुविधा फारशा जवळ नव्हत्या, पण तरीसुद्धा मला कधीही हाडमोडीचा अनुभव आला नाही, ही केवळ सुदैवाची बाब म्हणावी लागेल.
🔲तारुण्याची धडाडी आणि संतुलन
तरुण वयात उत्साह आणि उर्मी या दोन्ही टोकांना भिडतात. अनेकांनी या वयात खेळताना, गाड्या चालवताना किंवा साहसी मोहिमा करताना अपघातांचा सामना केला. मीही अनेकदा दुचाकीवर लांबच्या प्रवासाला गेलो, डोंगरदऱ्या चढलो, पावसात भिजत चाललो; पण शरीरानं साथ दिली आणि हाडं मोडण्यापासून नेहमीच वाचलो. यात माझ्या सततच्या हालचाली, नियमित चालणं आणि निसर्गाशी जवळीक यांचाही वाटा आहे असं मला वाटतं.
🔲वेदनेच्या अभावातून मिळालेली समज
हाड मोडणं ही शारीरिक वेदना असली, तरी ती मानसिक खंबीरतेचीही कसोटी असते. मला ही वेदना प्रत्यक्ष अनुभवता आली नाही, पण ती टळली म्हणूनच शरीर किती मौल्यवान आहे, याची जाणीव अधिक स्पष्ट झाली. मला वाटतं, कधी काही झालं नाही म्हणून आपण काय गमावलं, यापेक्षा काय जपलं गेलं यावर भर द्यायला हवा. ही समजूत मनाला स्थैर्य देते आणि इतरांच्या वेदनांबाबतही अधिक समजूतदार बनवते.
🔲हाड मोडले नसले, तरी अनुभवाची हाडं पक्की
कोणताही शारीरिक अपघात न होता आयुष्य जगणं म्हणजे नाजूक उभं राहणं असं नव्हे. अनेक प्रसंगी मी मानसिक, सामाजिक आणि भावनिक आव्हानांना सामोरं गेलो आहे. शरीराला हाडं असतात, तसंच मनालाही असतात—त्यांना खंबीर ठेवणं हेही तितकंच महत्त्वाचं. म्हणूनच हाड न मोडण्याचा अनुभव म्हणजे शारीरिक टिकावासोबत मानसिक समतोलही दाखवतो.
🔲शारीरिक सुरक्षिततेमागचं जीवनशैलीचं सूत्र
आजच्या धावपळीत, अपघाताची शक्यता नेहमीच असते. पण नियमित चालणं, भरपूर झोप, संतुलित आहार आणि विचारांची स्पष्टता—ही जीवनशैली मी लहानपणापासून अंगीकारली. यामुळेच कदाचित शरीर अधिक बळकट राहिलं, आणि अपघात झाले तरी ते किरकोळ ठरले. हाड न मोडण्यामागे नुसतं नशिब नसतं, तर काही सवयींचं योगदानही असतं.
🔲इतरांच्या वेदनेला समजून घेणं
जरी माझ्या वाट्याला अशा वेदना आलेल्या नसल्या, तरी इतरांनी त्या कशा अनुभवल्या, याचं निरीक्षण मी सतत केलं आहे. शारीरिक वेदना माणसाला खचवू शकतात, पण त्यातून पुन्हा उभं राहणं ही खरी प्रेरणा आहे. त्यांच्याकडून शिकताना, मला माझ्या अपघाताशून्य जीवनाबद्दल कृतज्ञता वाटते आणि शरीराची अधिक काळजी घ्यावी असंही सतत जाणवतं.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा