How do you feel about cold weather?
Winter… it’s not just a season, it’s an experience.
For someone living in a hot region like Solapur, this experience rarely becomes a reality—it remains a beautiful idea that lingers in the mind. To feel a bit of coolness amidst the scorching waves of heat, to face a chilly winter dawn, to wrap oneself in a sweater and sip hot tea—these are dreams more than memories. Though these dreams lack the touch of reality, their presence is undeniably sweet. The attraction to winter is a longing for something that always stays just out of reach, yet never truly fades from the heart.
Will the “Winter of Dreams” remain just a fantasy, or will it someday become a reality?
There’s a quiet wish—to one day visit the cold regions of the North, to experience a snow-covered landscape, to play in the snow like a child. I don’t know when this dream will come true. But this longing will always stay warm in my heart—just like the winter itself.
💢Solapur — The Reign of the Sun
Solapur is a hot and drought-prone city in Maharashtra. Here, summer isn’t just a season—it’s a condition to endure. Temperatures above 40°C have become a routine reality. Saying “there’s only summer and a harsher summer here” isn’t merely a joke—it carries the bitter truth of daily life. Rainfall is irregular, and so the idea of winter here is almost non-existent.
💢Winter — An Incomplete Festival
Winter in Solapur is just a few weeks of mild shivers. There’s a slight chill in the morning, but by afternoon, the sun is back in full force. The season never really unfolds fully. By evening, one feels like wearing a sweater, but the body starts sweating as if it’s summer. So, there’s never really a chance to celebrate winter in its true sense.
💢The Thought of Winter — A Pleasant Imagination
Thinking about winter brings many comforting images to mind—thick fog, soft blankets, hot soup, and bodies wrapped in warm clothes. When people in other regions walk around in sweaters and sip coffee from warm mugs, those sights feel like scenes from a dream. We keep waiting for the day when such scenes might become real in our city too.
💢Sweaters and Dreams
For me, a sweater is not just a piece of clothing—it’s an emotion. I’ve rarely had the need to wear one, and even then, only for a few minutes at dawn. I often wish for colder weather, to sit with a shawl wrapped around my shoulders, to let the sweater shield me from the chill. But all of these feel more like dreams than reality.
💢A Love for Winter — Its Origin and Intensity
We are most drawn to what we don’t have in our everyday life. Winter is that kind of season for me. Even though I’ve never truly experienced it, my love for it is deep. This longing originates in those days when the body tires of the heat and the mind craves serenity.
“हवाहवासा वाटतो तो थंडीचा मोहक स्पर्श….!”
थंडी… एक ऋतू नाही, तर अनुभव आहे. सोलापूरसारख्या उष्ण प्रदेशात राहणाऱ्या माणसासाठी हा अनुभव केवळ प्रत्यक्षात येत नाही, तर तो एक सुंदर कल्पना बनून मनात रुंजी घालतो. उन्हाच्या धगधगत्या लाटांमध्ये थोडासा गारवा मिळावा, हिवाळ्यातल्या कुडकुडणाऱ्या पहाटेला सामोरे जावं, स्वेटरमध्ये स्वतःला गुंडाळून गरम चहाचा घोट घ्यावा — ही सगळी स्वप्नं वाटतात. या स्वप्नांमध्ये वास्तवाची चाहूल नसली, तरी त्यांचं अस्तित्व मात्र गोड असतं. थंडीबद्दल असलेलं आकर्षण म्हणजे एका अशा गोष्टीची ओढ, जी नेहमी दूर राहते, पण कधीही विसरली जात नाही.
"स्वप्नातील थंडी" हे स्वप्न केवळ कल्पनेपुरतं राहणार की कधीतरी प्रत्यक्षात उतरणार? कधी तरी उत्तरेतील थंड प्रदेशात जावं, हिमशुभ्र वातावरण अनुभवावं, अगदी लहान मुलासारखं बर्फात खेळावं — अशी एक गुपचूप इच्छा आहे. या स्वप्नाची पूर्तता कधी होईल, माहिती नाही. पण ही इच्छा मात्र मनात कायम उबदार राहील, अगदी थंडीसारखीच.
💢सोलापूर — उन्हाचे अधिराज्य
सोलापूर हे महाराष्ट्रातील एक उष्ण आणि अवर्षणग्रस्त शहर. इथला उन्हाळा केवळ सहन करावा लागतो. चाळीस अंशांपेक्षा जास्त तापमान इथे नित्याचं झालं आहे. ‘इथे फक्त उन्हाळा आणि कडक उन्हाळा’ असं म्हणणं ही केवळ विनोदाची गोष्ट नाही, तर वास्तवातली कडवट चव आहे. पावसाचं आगमनही अनियमित; त्यामुळे इथे थंडीची कल्पनाही विरळच.
💢हिवाळा — एक अपूर्ण सण
सोलापुरातला हिवाळा म्हणजे केवळ काही आठवड्यांचं सौम्य कुडकुडणं. सकाळी थोडीशी थंडी जाणवते, पण दुपारी ऊन पुन्हा आपला जोर दाखवते. खरं तर हा ऋतू पूर्णपणे अनुभवायलाच मिळत नाही. संध्याकाळी स्वेटर घालावा असं वाटतं, पण अंगातून घाम फुटल्यासारखं होतं. त्यामुळे हिवाळा साजरा करायची संधीच मिळत नाही.
💢थंडीची कल्पना म्हणजे एक रम्य विचार
थंडीबद्दल विचार करताच अनेक गोष्टी मनात येतात — दाट धुके, मऊ ब्लँकेट्स, गरम सूप, आणि जाड कपड्यांमध्ये लपेटून घेतलेली शरीरं. इतर भागांमध्ये जेव्हा लोक स्वेटर घालून फिरतात, उबदार कपांमध्ये कॉफी घेतात, तेव्हा ती दृश्यं पाहून आपण स्वप्नात रमतो. आपल्या शहरात तीच दृश्यं कधी घडतील याची वाट पाहत राहतो.
💢स्वेटर आणि स्वप्नं
माझ्यासाठी स्वेटर म्हणजे केवळ कपडा नाही — ती एक भावना आहे. आजवर फारच कमी वेळा स्वेटर घालावा लागला आहे, तेही फक्त पहाटे काही मिनिटांसाठी. कधी थंडी वाढावी, छातीवर शाल घेऊन बसावं, थंडीच्या थरारात स्वेटरने अंग कव्हर करावं असं मनापासून वाटतं. पण या सर्व गोष्टी स्वप्नच वाटतात.
💢थंडीबद्दलचं प्रेम — उगम आणि उत्कटता
जे आपल्या रोजच्या जीवनात नाही, त्याचं आकर्षण अधिक असतं. थंडी हा माझ्यासाठी असा ऋतू आहे. तिच्याशी कोणताही प्रत्यक्ष संबंध नसतानाही तिच्याबद्दल माझं प्रेम गहिरं आहे. ही ओढ उगम पावते त्या दिवसांत, जेव्हा शरीरात उष्णतेचा थकवा साठतो आणि मनाला शांततेची गरज असते.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा