When we choose silence,
the world begins to sound more deafening.
Even if we’re willing to listen,
the noise often overwhelms true dialogue.
Silence is a form of strength,
but noise becomes a sign of inner unrest.
It is through this very struggle that our real test begins…We are constantly speaking, expressing — through words, reactions, and thoughts. But there come certain moments when we realize that silence is the wisest choice. Having experienced the consequences of unnecessary speech, we begin to see “speaking less” as a form of self-preservation. In such times, silence is not just discipline, but the beginning of an inward journey.
Choosing Silence: A Way of Life
Ultimately, whether we speak or not depends more on our inner peace than on external circumstances. Sometimes, speaking is necessary — but the timing and manner must be chosen wisely. Staying silent amidst noise is a form of courage — and it is this very courage that sets us apart in society.
🔲The Rising Noise After Choosing Silence
The moment we decide to embrace silence, the world suddenly feels more chaotic. It’s as if every sound is intentionally pounding on our heads. This isn’t just external noise — it reflects a shift in our inner sensitivity. As we turn inward toward peace, even the faintest breeze outside starts to feel piercing.
🔲Noise and the Test of Endurance
When people around us are constantly arguing, debating, or speaking unnecessarily, it becomes extremely difficult to maintain patience. A helpless surge of frustration builds within. But this is the exact moment when maintaining silence is not just about staying quiet — it becomes a way to engage in a calm dialogue with oneself.
🔲The Power of Words Within Silence
In silence, we listen more, understand better. The thoughts, emotions, and intentions of the speaker become clearer. Because of silence, the other person’s words are heard more distinctly, and our responses grow more refined. This is where true communication begins — without words.
🔲Moments When Patience Breaks
Continuous noise, false statements, accusations, or mockery eventually cross the limits of patience. The moment we speak, the words come from a place of agitation. Though we had resolved to remain silent, that vow slips away in the face of chaos. What we say then may carry more impact — but often with a tinge of regret.
🔲Understanding the True Meaning of Silence
Silence is not just the absence of sound; it is the calming of our reactions and inner turbulence. When we can remain calm even amid noise, that’s when we truly pass the test of silence. This state doesn’t come easily — it requires constant effort and inner discipline.
“जेंव्हा आपण मौन धारण करतो तेंव्हा बाहेरचा गोंगाट अस्वस्थ करतो…!”
जेव्हा आपण मौनाचा निर्णय घेतो,
तेव्हा जग अधिक कर्णकर्कश वाटू लागते.
ऐकण्याची तयारी ठेवली तरी
गोंगाट संवादावर कुरघोडी करतो.
मौन हे शक्तीचं रूप असतं, पण
गोंगाट हे अस्वस्थतेचं लक्षण ठरतं.
त्या संघर्षातूनच आपली परीक्षा सुरू होते…आपण सतत बोलत असतो, व्यक्त होत असतो – शब्दांत, प्रतिक्रियेत, विचारांत. परंतु काही क्षण असे येतात जेव्हा आपण जाणतो की मौन हाच सर्वोत्तम पर्याय आहे. गरज नसताना बोलण्याचे दुष्परिणाम अनुभवले की, ‘कमी बोलणं’ हे स्वतःचं संरक्षण वाटू लागतं. अशावेळी मौन ही केवळ शिस्त नसून एक प्रकारची अंतर्मुखतेची सुरुवात असते.
शांततेची निवड: एक जीवनदृष्टी
अखेर, आपण तोंड उघडायचं की नाही, हे बाह्य परिस्थितीपेक्षा आपल्या अंतर्गत शांतीवर अवलंबून असतं. काहीवेळा बोलणं आवश्यक असतं, पण ती वेळ आणि शैली आपण ठरवली पाहिजे. गोंगाटाच्या काळात शांत राहणं हे एक प्रकारचं धैर्य आहे – आणि हे धैर्यच आपल्याला समाजात वेगळं स्थान मिळवून देतं.
🔲मौन धारण करताच वाढणारा गोंगाट
जसा मौनाचा निश्चय होतो, तसाच जग अधिक कोलाहलमय जाणवू लागतो. जणू काही प्रत्येक आवाज मुद्दाम डोक्यावर आदळतोय. हे नुसते बाह्य गोंधळ नसतो – यामागे आपल्या संवेदनशीलतेत झालेला बदल असतो. आपण आतल्या शांततेकडे वळत असताना बाहेरचं प्रत्येक हलकं वाऱ्याचं सुद्धा आवाज आपल्याला टोचायला लागतो.
🔲गोंगाट आणि सहनशक्तीची कसोटी
जेव्हा आपल्या अवतीभोवती लोक सतत वाद, चर्चा किंवा नको ते बोलत असतात, तेव्हा संयम राखून ऐकणं अत्यंत कठीण होतं. आपल्या आतून एक असहाय्य उद्रेक उसळतो. पण हीच ती वेळ असते जिथे मौन टिकवणं म्हणजे केवळ न बोलणं नव्हे, तर स्वतःशीच शांत संवाद साधणं असतं.
🔲मौनातल्या शब्दांची ताकद
मौन ठेवताना आपण इतरांना जास्त ऐकतो, समजून घेतो. बोलणाऱ्याचे विचार, भावना, हेतू अधिक स्पष्टपणे उमगू लागतात. मौनामुळे समोरच्याचे शब्द अधिक स्पष्ट ऐकू येतात आणि आपल्या प्रतिक्रिया अधिक सुस्पष्ट होत जातात. खऱ्या अर्थाने संवाद इथे सुरू होतो – शब्दांशिवाय.
🔲संयम सुटण्याचे क्षण
सततचा गोंगाट, चुकीचं बोलणं, आरोप किंवा उपहास या गोष्टी अखेर संयमाची सीमारेषा पार करतात. त्या क्षणी जेव्हा आपण तोंड उघडतो, तेव्हा तो आवाज क्षोभातून येतो. आपण शांत राहायचं ठरवलेलं असतं, पण अराजकतेपुढे ते निसटून जातं. मग बोललेलं कधीकधी जास्त जळजळीत, जास्त परिणामकारक ठरतं – पण काहीसं पश्चात्तापासह.
🔲मौनाचा खरा अर्थ समजून घेणं
मौन म्हणजे फक्त आवाज बंद करणं नाही; ते आपल्या प्रतिक्रियांचं आणि आतल्या आंदोलनांचं शमन करणं असतं. जेव्हा आपण गोंगाटातही शांत राहू शकतो, तेव्हा मौनाची खरी परीक्षा पास होते. ही स्थिती सहज मिळत नाही – तिच्यासाठी सततच्या प्रयत्नांची गरज असते.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा