Running a blog is not just about writing — it’s a process of consistent, creative, and emotional investment.
What begins with excitement gradually transforms into a journey. But the true essence of its joy and challenge is realized only when you continue to post regularly, yet the responses from readers remain irregular. Some show up suddenly after fifteen days, some like a post once and disappear. In such a situation, maintaining consistency as a writer becomes the real test. And it is through this test that a true blogger is born.
Ultimately, writing is a form of dialogue — you can never be certain with whom or when that dialogue will happen. But as a writer, it is your honesty, your love for words, and the coherence of your thoughts that define your identity. If you continue to write sincerely and consistently, you may not have a large audience, but you will surely have a few loyal readers who stay with you. And in the end, that brings the greatest satisfaction.
👉The Beginning of Blogging: A First Step Filled with Enthusiasm
When a blogger publishes their first post, their mind is filled with countless dreams. They expect readers to visit, like, and comment. The initial phase is full of excitement — there’s a strong urge to share one’s thoughts with the world. But gradually, one realizes that good writing alone is not enough; promoting that writing is an entirely different journey in itself.
👉Reader Inconsistency: An Unknown Equation
As a blogger, you publish your posts, but no one can predict when readers will actually engage with them. Sometimes even your fellow bloggers take their time to read. Often, you might receive likes on three or four old posts all on the same day, with hardly any comments. This can feel disheartening at first. But this is the reality of blogging — reader engagement is uncertain and unpredictable.
👉The Art of Consistency: Writing for Yourself
In the midst of all this, what truly matters is writing for yourself. If you write solely for reactions and validation, the initial enthusiasm slowly fades. But if you’re documenting your thoughts for your own satisfaction, the irregularity of responses doesn’t bother you much. That very consistency becomes your true strength.
👉Writing Without Feedback: The Discipline of Inner Dialogue
There are times when you write a genuinely good post, but not a single like or comment comes in. You might wonder, “Did anyone even read it?” In such moments, you must remind yourself that you’re writing because your inner world is eager to engage in dialogue. This is the discipline of self-dialogue — continuing to write even in the absence of reader feedback.
👉Social Media Promotion: A Necessary Part of the Process
In today’s world, if you want to bring readers to your blog, being active on social media is essential. After publishing a post, sharing its link on platforms like Facebook, X (Twitter), and Instagram, using appropriate hashtags — this too becomes part of the writer’s job. Simply writing on your blog is not enough. Consistency in promotion is also key — otherwise, readers may never find their way to your content.
“ब्लॉगिंग : एक अभ्यास, एक वाटचाल, एक सर्जनशील संघर्ष….!”
ब्लॉग चालवणे म्हणजे केवळ लिहिणे नव्हे, तर एक सातत्यपूर्ण, सर्जनशील आणि भावनिक गुंतवणुकीची प्रक्रिया असते. सुरुवातीला उत्साहाने सुरू केलेले लेखन हळूहळू एका वाटचालीत बदलते. पण त्यातल्या मजेचे आणि आव्हानाचे खरे स्वरूप तेव्हाच उमजते जेव्हा तुम्ही नियमितपणे पोस्ट करत राहता, पण वाचकांकडून मिळणाऱ्या प्रतिसादांमध्ये सातत्य नसते. काहीजण एकदम १५ दिवसांनी येतात, काहीजण एकदाच लाईक करतात आणि निघून जातात. अशा स्थितीत लेखक म्हणून सातत्य टिकवणे — हीच खरी कसोटी असते. आणि त्यातूनच तयार होतो एक खरा ब्लॉग लेखक.
शेवटी लेखन म्हणजे संवाद आहे — तो कोणाशी होईल, कधी होईल याची खात्री देता येत नाही. पण लेखक म्हणून तुमची प्रामाणिकता, तुमचं शब्दांवरचं प्रेम आणि विचारांची सुसंगती हीच तुमची ओळख ठरते. तुम्ही नियमितपणे, मन:पूर्वक लिहीत राहिलात तर काही मोजके का होईना, पण निष्ठावान वाचक तुमच्याकडे कायम राहतील. हेच शेवटी सर्वात जास्त समाधान देतं.
👉ब्लॉगिंगचा प्रारंभ : उत्साहाने भरलेले पहिले पाऊल
जेव्हा एखादा ब्लॉगर आपल्या पहिल्या पोस्टने ब्लॉगिंग सुरू करतो, तेव्हा त्याच्या मनात अनंत स्वप्नं असतात. वाचक येतील, लाईक करतील, कमेंट करतील — अशा अपेक्षा असतात. सुरुवातीचा काळ हा उत्साहाचा असतो. आपलं विचारविश्व लोकांपर्यंत पोहोचवण्याची ओढ असते. पण हळूहळू लक्षात येतं की, फक्त उत्तम लेखन असून भागत नाही, तर त्या लेखनाच्या प्रचार-प्रसाराचीही एक वेगळी वाटचाल असते.
👉वाचकांची अनियमितता : एक अज्ञात गणित
ब्लॉगर म्हणून तुम्ही लेख पोस्ट करता, पण वाचक कोणत्या वेळी त्याकडे वळतील हे कोणीही सांगू शकत नाही. काही वेळा तुमचे सहकारी ब्लॉगर देखील पोस्ट वाचायला वेळ घेतात. अनेकदा एकाच दिवशी मागील तीन-चार पोस्टना लाईक येतात, पण त्यावर फारशा कमेंट नसतात. हे पाहून सुरुवातीला निराशा वाटू शकते. पण हेच ब्लॉगिंगचं वास्तव आहे — इथे वाचकांची उपस्थिती ही अनिश्चित आणि अनपेक्षित असते.
👉सातत्य राखण्याचं कसब : स्वतःसाठी लेखन
या सगळ्याच्या दरम्यान महत्त्वाचं ठरतं ते म्हणजे स्वतःसाठी लेखन करणं. जर तुम्ही केवळ प्रतिक्रिया मिळाव्यात म्हणून लेखन करत असाल, तर हळूहळू तो उत्साह मावळतो. पण तुम्ही स्वतःच्या समाधानासाठी, आपल्या विचारांचा दस्तऐवज तयार करत असाल, तर प्रतिसादाची अनियमितता फारशी खटकत नाही. हेच सातत्य तुमचं खरं बलस्थान ठरतं.
👉प्रतिक्रिया विना लेखन : आत्मसंवादाची शिस्त
अनेक वेळा असेही प्रसंग येतात की, तुम्ही चांगला लेख लिहिला, पण त्यावर एकही लाईक किंवा कमेंट आली नाही. अशा वेळी मनात प्रश्न निर्माण होतो — “कोणी वाचलं तरी का?” पण या क्षणी तुम्हाला स्वतःलाच आठवण करून द्यावी लागते की, तुम्ही लिहित आहात कारण तुमचं विचारविश्व सुसंवाद करायला उत्सुक आहे. ही शिस्त आत्मसंवादाची असते — वाचकांचा प्रतिसाद नसलातरीही लेखन सुरू ठेवायचं.
👉सोशल मिडिया प्रमोशन : गरजेचा एक भाग
आजच्या काळात ब्लॉगवर वाचक आणायचे असतील, तर सोशल मिडियावर सक्रिय राहणे अनिवार्य आहे. लेख पोस्ट केल्यानंतर त्याची लिंक फेसबुक, एक्स (ट्विटर), इन्स्टाग्राम यावर शेअर करणं, योग्य हॅशटॅग्स वापरणं, हेही लेखकाचं कामच आहे. फक्त ब्लॉगवर लिहिणं पुरेसं राहत नाही. या प्रमोशनच्या जगातही सातत्य हवं — अन्यथा वाचक पोहोचणारच नाहीत.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा