Adolescence is a delicate phase, like a budding flower taking its first step into the world.
At that moment, guiding hands are needed — hands that understand and show the way.
But parents often run toward the promise of a secure tomorrow,
forgetting the value of being present today…
Children’s minds are filled with questions, emotions, and confusion.
When they don’t get answers, they begin searching — anywhere, from anyone.
And that’s when distance is born — invisible, yet deeply rooted.
The blame for a child’s misbehavior cannot be placed solely on external influences or their circle of friends.
As parents, it is essential to reflect on what we have provided — and what we may have missed.
There is always an underlying reality behind every behavior.
Parents must weave a fabric of trust from the threads of that reality.
If we strive to understand today, there is always hope for a better tomorrow.
🏡1. The Compromise Between Family and Career
Parents getting engrossed in their jobs or businesses is often unavoidable. Increasing competition, financial responsibilities, and the pursuit of a secure future compel them to work tirelessly. It’s true that all their efforts are for their children. However, during this very phase, their children enter adolescence — a period of significant physical, mental, and emotional changes — which often goes unnoticed by them. This mismatch may seem trivial at first, but gradually it begins to deeply affect the emotional world of the child.
🏡2. The Inner World of Adolescents
Adolescents don’t just go through physical changes; their emotions, thinking patterns, and self-awareness also undergo major transformation. Their minds are full of questions — about identity, friendship, attraction, and society. Where these questions are acknowledged, they feel supported. But when parents are “too busy,” children start looking for that support elsewhere. And this is precisely where the slip begins.
🏡3. Half-truth or Whole Truth?
To say, “Parental absence negatively affects children’s behavior,” is not entirely accurate. Because every child’s emotional and intellectual strength is different. Some children remain steady, while others stray without proper guidance. So, it’s a half-truth — because the absence of time is not the only reason; what fills the space created by that absence is what truly matters.
🏡4. Lack of Communication – The Root Issue
When parents say, “We’ll talk to the kids when we find time,” they unknowingly miss the chance to answer the child’s questions at the right moment. Without communication, misunderstandings grow, and unspoken fears enter the relationship. Communication isn’t just about speaking — it’s a cycle of listening, understanding, and responding. Adolescents need this kind of communication the most.
🏡5. Love and Presence – A Fulfilling Answer
More than expensive things, academic achievements, or tuition classes — children value the presence of their parents. Even just ten minutes a day, if given with full attention, can give children the strength to thrive. Questions transform into answers when someone is truly present with them. This is what gives them emotional stability.
“आई-वडील परिपूर्ण नसले तरी चालतात,पण ते घरात उपस्थित असावेत…!”
नाजूक असते वयात येणं, जसं उमलणाऱ्या कळ्याचं जगात पहिलं पाऊल,
त्या वेळेस हात हवे असतात, मार्ग दाखवणारे, समजून घेणारे…
पण आई-वडील मात्र धावतात उद्याच्या सुरक्षिततेसाठी,
आजच्या उपस्थितीची किंमत विसरून…
मुलांच्या मनात प्रश्न असतात, भावना असतात, गोंधळ असतो.
उत्तर न मिळालं की ते उत्तर शोधतात कुठेही, कुणाकडूनही…
आणि मग जन्म घेतो अंतराचा दुरावा — न दिसणारा पण खोलवर जाणारा…
मुलांच्या चुकीच्या वर्तनाचा दोष केवळ बाह्य प्रभावांवर किंवा मित्रमंडळींवर ढकलता येत नाही. पालक म्हणून आपण काय दिलं, काय चुकवलं, हे तपासणं गरजेचं आहे. प्रत्येक वागणुकीमागे काहीतरी मागचं वास्तव असतं. त्या वास्तवाच्या धाग्यांवर विश्वासाचं विणकाम पालकांनी करायला हवं. फक्त आजचा दिवस समजून घेतला, तर उद्या सुधारता येईल.
🏡१. कुटुंब आणि करिअर यांच्यातील तडजोड
आई-वडीलांचे नोकरी वा व्यवसायात गुंतणे ही अपरिहार्य गोष्ट आहे. वाढती स्पर्धा, आर्थिक जबाबदाऱ्या, आणि भविष्याची सुरक्षितता यासाठी ते दिवसरात्र मेहनत करतात. त्यांचे हे धडपडणे मुलांसाठीच असते, हे खरे आहे. पण याच काळात, त्यांच्या मुलांचे वयात येणे — म्हणजे शारीरिक, मानसिक आणि भावनिक बदलांचा काळ — त्यांच्यापासून दुर्लक्षित राहतो. ही विसंगती सुरुवातीला क्षुल्लक वाटते, पण हळूहळू ती मुलांच्या भावविश्वात खोल घर करते.
🏡२. वयात येणाऱ्या मुलांचे मनोविश्व
वयात येणारी मुले फक्त शरीरानेच बदलत नाहीत, तर त्यांच्या भावना, विचारसरणी आणि आत्मभान यामध्ये मोठे बदल होत असतात. त्यांच्या मनात अनेक प्रश्न असतात — स्वतःच्या ओळखीबद्दल, मैत्रीबद्दल, आकर्षणाबद्दल, समाजाबद्दल. हे प्रश्न जिथे समजून घेतले जातात, तिथे त्यांना आधार मिळतो. पण जेव्हा आई-वडील ‘व्यस्त’ असतात, तेव्हा मुलं हा आधार बाहेर शोधू लागतात. आणि नेमकी इथेच होतो घसरणीचा सुरुवातबिंदू.
🏡३. अर्धसत्य की पूर्णसत्य?
“मुलांच्या वर्तनावर पालकांच्या अनुपस्थितीचा विपरीत परिणाम होतो” हे विधान पूर्णसत्य म्हणणे तितकेसे योग्य ठरणार नाही. कारण प्रत्येक मुलाचे भावनिक आणि बौद्धिक कणखरपण वेगळे असते. काही मुले खंबीरपणे उभे राहतात, तर काहींना योग्य मार्गदर्शन नसेल तर ते भरकटतात. म्हणून हे अर्धसत्य आहे — कारण फक्त वेळ न देणे हा एकमेव कारण नसतो, तर वेळ न देता आलेल्या त्या रिकाम्या जागेत काय भरलं गेलं, हे महत्त्वाचं ठरतं.
🏡४. संवादाचा अभाव – मुळातला दोष
पालक जेव्हा म्हणतात, “मुलांशी वेळ मिळाला की बोलतो,” तेव्हा ते नकळत मुलांच्या आतल्या प्रश्नांना वेळेवर उत्तर देण्याची संधी गमावतात. संवाद नसला की गैरसमज वाढतात, आणि नात्यात न बोललेली भीती निर्माण होते. संवाद ही केवळ बोलण्याची गोष्ट नसून — ऐकण्याची, समजून घेण्याची आणि प्रतिक्रिया देण्याची साखळी असते. वयात येणाऱ्या मुलांना हाच संवाद सर्वात जास्त हवा असतो.
🏡५. प्रेम आणि उपस्थिती – समाधानकारक उत्तर
मुलांना महागड्या वस्तूंपेक्षा, अभ्यासातली प्रगतीपेक्षा आणि ट्यूशन क्लासपेक्षा — आईवडिलांचा ‘उपस्थित’ स्पर्श अधिक महत्त्वाचा वाटतो. दिवसातले फक्त दहा मिनिटे का होईना, पण पूर्ण लक्ष त्यांच्याकडे असलेलं पालकत्व त्यांना जगण्याचं बळ देऊ शकतं. प्रश्न उत्तरात बदलतात जेव्हा कुणीतरी त्यांच्यासोबत असतं — खरंच, संपूर्णपणे. हेच त्यांना भावनिक स्थैर्य देतं.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा