जग खूप वेगाने धावत असले तरी कुटुंबासाठी थांबायला हवे…!

• Have you ever asked yourself what you see in the eyes of children who turn around and say “bye-bye” while getting on the school bus everyday ? For those whose children have grown up, keep this question in mind for your grand children. But for those whose children are still young, it’s important to find an answer ti this question. Even those who are not yet married or don’t have children will experience this someday.
• Young children build close bonds only with those they trust. Because of this, they don’t trust anyone outside their family members. When they get on the school bus and turn around to say “bye-bye”, it’s an automatic reaction. The child is confident that the family member who dropped them off at the bus stop will be there again to pick them up. It is with this trust that the child leaves you for four to five hours to go to school. Even if they enjoy their time at school, their first thought after school ends is about you. They anxiously wait at the bus stop, hoping you will be there. Imagine the pain they would feel if, caught up in your work, you were unable to pick them up.
• You will understand that pain when your child, in your old age, let’s go of your hand and disappears into the crowd. Nature sometimes takes its time to teach us the meaning of such actions. That’s why it’s essential to spend time with your family in this fast-paced world and to strengthen your bond with them. This isn’t just about privacy, but about cherishing the most trust worthy and beautiful moments. Remember, the world is moving quickly, and you must pause for your family.

• रोज स्कुलबसमध्ये चढताना मागे वळून “बाय-बाय” करणाऱ्या मुलांच्या डोळ्यात तुम्हाला काय दिसतं ? असा प्रश्न आपणच आपल्याला कधी विचारणार आहे का ? ज्यांची मुले खूप मोठी झाली आहेत, त्यांनी हा प्रश्न आपल्या नातवांसाठी मनात साठवून ठेवावा. पण ज्यांची मुले लहान आहेत, त्यांनी मात्र या प्रश्नाचे उत्तर शोधावे ? ज्यांचे लग्न झाले नाही किंवा अजून मूल झाले नाही त्यांना देखील काही काळानंतर हा अनुभव मिळणार आहे.
• लहान मुले ही ज्यांच्यावर त्यांचा विश्वास बसतो, त्यांच्याशीच ते खुलेपणाने जवळीक साधत असतात. यानुसार घरातील सदस्य सोडून ते कुणावरही विश्वास टाकत नसतात. स्कुलबस मध्ये चढताना ते मागे वळूनच “बाय-बाय” करतात. ही क्रिया बरोबर अशीच घडत असते. कारण स्कुलबसपर्यंत सोडायला आलेला घरातील कोणताही सदस्य पुन्हा परत घेऊन जायला याच स्टॉप वर येणार आहे याची खात्री त्या मुलाला असते. या विश्वासानेच ते मूल तुम्हाला सोडून चार-पाच तासांसाठी शाळेत जात असते. शाळेच्या विश्वात तो जरी रमला तरी शाळा सुटल्यावर त्याला पहिल्यांदा आठवण येते ती तुमची. तुम्ही बसस्टॉपवर वाट पहात थांबला असाल याची हुरहूर त्याला लागलेली असते. चुकून जरी तुम्ही कामाच्या नादात त्याला घ्यायला जावू शकला नाहीत तर त्याला किती वेदना होतील ?
• म्हातारपणी तुमचा हात सोडून मुलगा गर्दीत मिसळल्यावर ज्या वेदना होतील तेंव्हा तुम्हाला समजेल. एखाद्या कृतीची समज द्यायला निसर्ग देखील इतका उशीर लावत असतो. म्हणूनच वेगाने धावणाऱ्या या जगात आपल्या कुटुंबासोबत वेळ घालवणे, त्यांच्या सोबतचे शेअरिंग वाढवणे गरजेचे आहे. ही फक्त खाजगीपणाची कल्पना नाही. तर सर्वात विश्वासार्ह असणाऱ्या क्षणांचे ते सौंदर्य आहे. लक्षात ठेवा जग खूप वेगाने धावतंय आणि तुम्हाला तुमच्या कुटुंबासाठी काहीकाळ थांबायचे आहे……

:-Mukund Madhukar Hingne.