“रोजच्या बदलांबरोबरच बदलणाऱ्या व्यक्तींवर देखील प्रेम केलं पाहिजे…!”

A few days ago, I made a resolution to write three small articles on my blog every day. However, with the increasing workload, it has become quite challenging to complete this task. It’s not that I’m a novice writer, wondering what new to write every day. But sometimes, time management completely falls apart, and as a result, it’s past midnight by the time I finish my work. While people are fast asleep, I am writing. Anyway…the world is changing every day, and so are we. So why should we despise the people around us who are also changing?

Yesterday's world is not the same today,
and tomorrow it will be different too...
Yesterday's me is not the same today,
and tomorrow I will be different as well...
So why should others remain the same?

• Sometimes, a misunderstanding with close friends leads to disagreements. During such times, we privately or even publicly comment, “He’s changed now, he’s not the same as before. He’s constantly hiding something.” But do we ever stop to think if he’s the only one who has changed?
• We readily accept that the world is changing every day, and to keep up with it, we too embrace change wholeheartedly. So, if the people around us also change with the evolving environment, what’s wrong with that? We acknowledge the need for us to change as per the times, but our insistence that those who love us deeply should never change only serves to isolate us. If we begin to resent our closest friend just because he has changed, he is inevitably forced to distance himself from us. In this situation, the loss is as much ours as it is his.
• Instead, finding positivity in the changes and keeping the people who evolve with us close can be a source of joy. Sometimes, the changes brought by decisions made in a shifting environment can be quite rewarding. Such changes bring a greater sense of openness, while narrow-mindedness fades away. This is the greatest advantage of change. Therefore, we must love the people who change along with the everyday changes.

मी दररोज नियमित माझ्या ब्लॉगवर तीन छोटेखानी आर्टिकल लिहिणार असा संकल्प करून काही दिवसच झालेत. पण रोजच्या वाढत्या कामात हे काम पूर्णत्वाला नेताना चांगलीच दमछाक होतेय. रोज नवीन काय लिहायचं ? असा प्रश्न निर्माण करायला मी काही नवखा लेखक नाही. पण वेळेचं नियोजन कधी-कधी पार कोलमडते. त्यामुळे रोज काम संपवायला मध्यरात्र होतेय. लोकं गाढ झोपेत असतात तेंव्हा मी लिहीत असतो. असो…रोजच जग बदलतंय, आपण पण बदलतोय मग आपल्या भोवतीच्या बदलणाऱ्या माणसांचा आपण तिरस्कार का करायचा ?

कालचे जग आज नाही,
उद्या देखील ते वेगळेच असेल...
कालचा मी आज नाही,
उद्या देखील मी वेगळाच असेल....
मग इतरांनी का तसेच रहावे...?

• एखाद्या गोष्टीवरून आपल्या जिवलग मित्रांबरोबर पटेनासे होते. अशावेळी खासगीत किंवा वेळप्रसंगी जाहीरपणे “तो आता बदललाय, पूर्वीसारखा राहिला नाही. तो सारखा काहीतरी लपवून वागतोय” अशी टिप्पणी आपण करत असतो. पण खरंच तो एकटाच बदललाय का ? याचा कधी आपण विचार करतो ?
• जग रोज बदलतंय हे आपल्याला मान्यच असते. जगाबरोबर चालायचं म्हणून आपण पण बदलायचं मनापासून स्वीकारतो. मग बदलत्या वातावरणात आपल्या भोवती असणारी माणसे बदलली तर बिघडले कुठे ? पण आपण बदलतोय ही काळाची गरज आहे, मात्र आपल्यावर जीवापाड प्रेम करणाऱ्यांनी बदलायचं नाही हा अट्टाहास आपल्यालाच एकटं पाडणारा ठरतो. तो बदललाय म्हणून जर आपण आपल्या जिवलग मित्राचा तिरस्कार करायला लागलो तर नाईलाजाने तो आपल्यापासून दूर जातो. यामध्ये त्याचे जेव्हढे नुकसान होते तेव्हढेच आपले देखील होत असते.
• त्यापेक्षा बदलत्या काळानुसार आपल्यासह बदलणारी आपलीच माणसे एकत्र ठेवताना बदलांची सकारात्मकता अनुभवणे हे देखील आनंददायी ठरू शकते. काही वेळेस बदलत्या वातावरणात घेतलेल्या निर्णयांचा बदल हा देखील सुखावून टाकणारा असतो. त्यामध्ये अधिक व्यापकता येत असते. संकुचितपणा नष्ट होवून व्यापकता वाढत असते. बदलांचा हा सर्वात मोठा फायदा असतो. त्यामुळेच रोजच्या बदलांबरोबरच बदलणाऱ्या व्यक्तींवर देखील आपण प्रेम केलंच पाहिजे.

:-Mukund Madhukar Hingne.