Jot down the first thing that comes to your mind.
“If the thoughts running through my mind were to appear on a blank page at that very moment…”
This thought itself is truly beautiful — because when the mind reflects itself upon a blank page, it becomes a selfless expression of the soul. Many times we feel that if we had written down what we were thinking or experiencing at that very moment, those thoughts might have carried more honesty. Because when thoughts reside in the mind, they are pure, natural, and unadorned.
"A Dream Spilled on a Blank Page"
On a blank page, the open heart pours,
A quiet dream gently begins to soar.
Emotions break like a sudden sky torn,
And truth of the moment in ink is born.
◾ An Honest Attempt to Converse with Oneself
Writing down the thoughts on a blank page is an honest attempt to converse with oneself. There is no pretense in those words, no illusion. Those lines are the true form of emotions – sometimes of joy, sometimes of sorrow, sometimes of inspiration, and sometimes of confusion.
◾ Preserving a Moment
Such writing is not just a literary act, but a preservation of a moment. Because every thought is fleeting, and if not captured at that time, the moment passes, and it becomes difficult to trace that thought later.
◾ Words for the Emotions Hidden in the Depths of the Mind
When the mind flows freely on a blank page, the emotions hidden deep within the mind find their words. Thoughts find direction, and the writer – or the person being honest with themselves at that moment – finds a sense of mental peace.
◾ Thoughts Are the Reflection of the Mind
Hence, when a thought arises, capture it. It is your reflection, your inner ‘self.’ A blank page exists for this – to keep the door of your mind open.
“मनाच्या गाभाऱ्यात दडलेले क्षणात कागदावर उमटले तर…?”
“माझ्या मनामध्ये चाललेले विचार जर कोऱ्या कागदावर त्याक्षणी उमटले तर…”
हा विचारच फार सुंदर आहे — कारण कोऱ्या कागदावर मनाचे प्रतिबिंब उमटणे म्हणजे आत्म्याची निःस्वार्थ अभिव्यक्ती. आपल्याला अनेक वेळा असे वाटते की, आपण जे विचार करतो, जे अनुभवतो, ते जर त्या क्षणी लिहून ठेवले असते तर कदाचित त्या विचारांना अधिक प्रामाणिकपणा मिळाला असता. कारण विचार जेव्हा मनात असतात तेव्हा ते शुद्ध, नैसर्गिक आणि नटलेले नसतात.
"कोऱ्या कागदावरचे मनस्वप्न"
कोऱ्या कागदावर मोकळं मन बरसतं,
शब्दांमधून एखादं स्वप्न हळूच उमटतं.
भावनांचं जसं अवचित आभाळ फाटतं,
क्षणाचं सत्य मग शाईतून झरतं.
◾स्वतःशी संवाद साधण्याचा प्रामाणिक प्रयत्न
कोऱ्या कागदावर मनातील विचार उमटवणं म्हणजे स्वतःशी संवाद साधण्याचा एक प्रामाणिक प्रयत्न. त्या शब्दांमध्ये कोणताही आडपडदा नसतो, कुठलाही आभास नसतो. त्या ओळी भावनांचं प्रत्यक्ष रूप असतात – कधी आनंदाच्या, कधी दु:खाच्या, कधी प्रेरणादायी तर कधी असमंजसतेच्या.
◾ते एका क्षणाचे जतन
अशा प्रकारे लिहिलेलं लेखन ही केवळ एक साहित्यिक कृती नसते, ती एका क्षणाचं जतन असते. कारण प्रत्येक विचार क्षणिक असतो, तो जर त्या वेळी पकडला गेला नाही तर तो क्षण निघून जातो आणि त्या विचाराचा मागोवा घेणं अवघड होऊन बसतं.
◾मनाच्या गाभाऱ्यात दडलेल्या भावनांना मिळतो शब्द
कोऱ्या कागदावर मनाने मुक्तपणे वाहिलं की, मनाच्या खोल गाभाऱ्यात दडलेल्या भावनांना शब्द मिळतो. विचारांना दिशा मिळते, आणि लेखकाला – किंवा त्या क्षणी स्वतःशी प्रामाणिक असलेल्या व्यक्तीला – एक प्रकारची मानसिक शांती मिळते.
◾विचार म्हणजे मनातील प्रतिबिंब
म्हणूनच, विचार आला की तो पकडा. तो तुमचं प्रतिबिंब आहे, तुमचं आतलं ‘मी’. कोरा कागद त्यासाठीच आहे – तुमच्या मनाचं दार खुलं ठेवण्यासाठी.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा