What’s the one luxury you can’t live without?
Everyone measures happiness differently.
Some find it in gold and silver, some in a simple rustic meal.
I have found mine in melody and peace.
I have never even touched the towering luxuries of city life,
because where the mind is at ease, luxury is never needed.
These 58 years have been a school of need and contentment.
My perspective on life has transformed — complete, even without luxury.
In the end – Contentment is the highest luxury
Even as I approach sixty, I am healthy and mentally at peace.
I have never felt the absence of any luxury in my life.
Because my life has been a thoughtfully chosen journey.
I asked myself honestly, “What do I truly need?” — and I’ve lived by that answer.
And that’s why, the life I am living is the best one for me.
🌿1. Values of Simplicity – A Legacy from Home
During my childhood, there was no abundance of wealth at home.
My parents always taught us to live within our means.
The message, “You don’t need much to live,” was instilled in me from an early age.
As a result, the desire for luxury never took root in my heart.
My lifestyle was built on needs, not on greed.
🏠2. Spiritual Richness in a Simple Life
Cycling, walking, and using public transport became a natural part of my life.
I never craved cars, air-conditioning, or luxurious homes.
If the mind is calm and the face carries contentment, that feels like true wealth.
The worth of such richness lies not just in consumption, but in experience.
And so, even without luxury, I am truly “rich” in the real sense.
📱3. Never Felt Deprived
Those who own nothing expensive never fear losing anything.
Trips to the village during holidays, sitting under a tree, swimming in the river — these were my sources of joy.
TVs, refrigerators, and mobile phones came into my life much later, yet I gained many rich experiences.
Not once did I feel like something was missing.
My world was within the bounds of need — but always on the shores of contentment.
🚘4. True Wealth Lies in People
Instead of accumulating possessions, I built relationships.
Friends, family, neighbors — these bonds enriched my life.
Whenever I called for help, there were always hands reaching out.
To maintain such relationships doesn’t take money — it takes heart, and I had plenty of it.
Where luxury thrives on material goods, I found fulfillment in emotional connections.
🚲5. Left Behind in a Modern World?
Yes, sometimes I wonder — no car, not even a two-wheeler, no branded clothes…
But then my heart gently asks, “Did you really want all that?”
When I see people anxious because of their possessions, my simplicity feels like liberation.
I was never trapped in the never-ending chase of gadgets.
I managed my time and energy — not things.
“जे जीवन जगतोय तेच माझ्यासाठी सर्वोत्तम आहे…!”
तुमच्यासाठी असा कोणता एकमेव ऐषआरामाचा वस्तू किंवा अनुभव आहे, ज्याशिवाय तुम्ही राहू शकत नाही?
सुखाचं मोजमाप प्रत्येकाचं वेगळं असतं,
कधी ते सोनं-चांदीत सापडतं, कधी एका गावरान भाकरीत.
माझं सुख मी शोधलं आहे सादगीत, शांततेत.
शहरातल्या गगनचुंबी सुखांना मी कधी स्पर्शही केला नाही,
कारण जिथे मन निवांत असतं, तिथे ऐषआराम लागत नाही.
५८ वर्षांचा हा प्रवास म्हणजे गरज आणि समाधान यांची शाळा.
आयुष्याकडे बघण्याची माझी नजरच वेगळी झालीय, ऐषआरामाशिवायही पूर्ण!
शेवटी – समाधान हाच सर्वोच्च ऐषआराम
साठीनजीक येऊनही मी सुदृढ आहे, मानसिकदृष्ट्या शांत आहे.
कोणत्याही ऐषआरामाची कमतरता आयुष्यात भासलेली नाही.
कारण माझं जीवन म्हणजे एक विचारपूर्वक जगलेली वाटचाल आहे.
'मला हवं काय खरंच?' या प्रश्नाचं प्रामाणिक उत्तर शोधून मी ते आयुष्य जगतोय.
आणि म्हणूनच, मी जे जीवन जगतोय तेच माझ्यासाठी सर्वोत्तम आहे.
🌿१. साधेपणाचे संस्कार – घरातून आलेली शिदोरी
माझ्या बालपणात घरात आर्थिक सुबत्तेची रेलचेल नव्हती.
आई-वडिलांनी नेहमी गरजेपुरतेच जगण्याची शिकवण दिली.
“जगण्यासाठी खूप काही लागत नाही,” हा संदेश लहानपणापासूनच मनात रुजला.
याचं परिणामस्वरूप, ऐषआरामाच्या वस्तूंची आस कधीच मनात जागी झाली नाही.
जीवनशैली ही गरजांवर आधारलेली होती, हावावर नाही.
🏠२. सामान्य आयुष्याची आत्मिक समृद्धी
सायकल, चालणे, सार्वजनिक वाहतूक – या गोष्टीच माझ्या जीवनाचा भाग बनल्या.
कधी गाडी, एसी, आलिशान घरे यांची हाव वाटली नाही.
मनात शांतता आणि चेहऱ्यावर समाधान असेल, तर तेच खरं वैभव वाटलं.
या समृद्धीचं मोल केवळ उपभोगात नाही, तर अनुभवात असतं.
म्हणूनच ऐषआराम नसूनही मी खऱ्या अर्थाने ‘समृद्ध’ आहे.
📱३. तोटा वाटला नाही कधीच
ज्याच्याकडे महागडं काही नसतं, त्याला कधी त्याच्या हरवण्याची भीती नसते.
सुट्टीत गावाकडे जाणं, झाडाखाली बसणं, नदीत पोहणं – याच गोष्टी माझे आनंद बनल्या.
टीव्ही, फ्रिज, मोबाइल खूप उशिराने मिळाले तरीही जीवनात भरपूर अनुभव मिळाले.
कधीच वाटलं नाही की काहीतरी ‘कमतरता’ आहे.
माझं विश्व हे गरजेच्या मर्यादेत होतं, पण समाधानाच्या काठावर होतं.
🚘४. माणसांमध्येच खरी श्रीमंती
संपत्ती, वस्तू यांच्याऐवजी माणसे जमवली.
मित्र, कुटुंब, शेजारी – या नात्यांनी आयुष्य समृद्ध केलं.
कधीही कोणाला मदतीची हाक दिली, तर प्रतिसाद देणारे हात कमी नव्हते.
ही नाती टिकवण्यासाठी खर्च नाही, पण मन लागतं – आणि ते माझ्याकडे होतं.
ऐषआराम जिथे फिजिकल वस्तूंवर टिकतो, तिथे मी भावनिक नात्यांमध्ये गुंतलो होतो.
🚲५. आधुनिक जगात मागे राहिलो का?
हो, कधी कधी वाटतं – कार, साधी टू व्हीलर नाही, ब्रँडेड कपडे नाहीत,
पण मग लगेचच मन सांगतं – ‘तुला ते हवंय तरी का?’
मी जेव्हा लोकांना त्यांच्या वस्तूंमुळे चिंतीत बघतो, तेव्हा माझं साधेपण मला सुटकेसारखं वाटतं.
गॅजेट्सच्या सततच्या बदलांमध्ये मी कधी अडकलोच नाही.
माझं वेळ आणि ऊर्जा यांच्यावर नियंत्रण होतं, वस्तूंवर नव्हे.
:-Mukund Madhukar Hingne.
avatibhavati.com 
यावर आपले मत नोंदवा