Write about your most epic baking or cooking fail.

“I am certainly not someone who believes that cooking is only a woman’s job. This is because, during my student days, I lived away from home for education. Sometimes I stayed in a hostel, and sometimes rented a room. During that time, since I couldn’t afford two meals a day from a mess, I would cook at home as best as I could. After renting a room in the city for my studies, the first few attempts at cooking often ended in failure. Here’s one such story…”

• “Being a Maharashtrian, eating just rice cooked in a pressure cooker or egg omelette with bread every day doesn’t feel satisfying. A typical Marathi person firmly believes that chapati and vegetables must be eaten at least once a day.
• So, when I tried making chapatis for the first time, I completely messed up while kneading the wheat dough. The amount of water added while kneading has to be just right. But that’s something you don’t get right the first time. Sometimes there would be too little flour and too much water, or vice versa. The dough would either be too loose or too stiff. In such cases, the rolled chapati would often break when placed on the hot pan. While trying to roll the chapatis into round shapes, I often ended up with shapes resembling maps of different countries. Plus, I often burnt my hands on the hot pan while cooking the chapatis.
• After cooking, the chapatis would turn out as hard as papads. However, the pride of having cooked something with my own hands would make me believe that despite all the flaws, my cooking was delicious. The same thing happened with the vegetables. But to me, the food always tasted good. Perhaps this experience is what developed my sense of patience and understanding.”

---

स्वतः बनवलेला स्वयंपाक हा फाईव्ह स्टार हॉटेल पेक्षाही रुचकर वाटतो….!

स्वयंपाक करणे हे फक्त स्त्रियांचेच काम आहे, असं मानणाऱ्या मधील मी नक्कीच नाही. कारण विद्यार्थीदशेत असताना मी शिक्षणासाठी घरापासून दूर राहिलो आहे. कधी हॉस्टेल तर कधी भाड्याने खोली घेवून राहिलो आहे. त्याकाळी खानावळीचे दोन वेळेचे जेवण परवडणारे नसल्याने घरीच जमेल तसा स्वयंपाक करून राहिलो आहे. शिक्षणासाठीच शहरात भाड्याने रूम घेऊन राहिल्यावर पहिल्यांदाच स्वयंपाक करताना बऱ्याच वेळा फजिती झाली आहे. त्यामधील हा किस्सा….

• महाराष्ट्रीयन असल्यामुळे कुकर लावून फक्त भात शिजवून खाणे किंवा अंडा ऑम्लेट करून ब्रेड बरोबर खाणे असे प्रकार रोज मानवत नाहीत. दिवसातून एकदा तरी चपाती, भाजी खाल्लीच पाहिजे असं मराठी माणसाचं ठाम मत आहे.
• त्याप्रमाणे मी पहिल्यांदाच चपाती बनविण्याचा घाट घातला तेंव्हा गव्हाचे पीठ मळून घेताना माझा कमालीचा गोंधळ उडाला होता. पीठ मळून कणिक तयार करताना प्रमाणात पाणी घालावे लागते. हेच पहिल्यांदा जमत नसते. पीठ कमी आणि पाणी जास्त तर कधी पीठ जास्त आणि पाणी कमी झाले तर मळलेली कणिक कधी खूपच सैल तर कधी खूपच घट्ट होते. अशावेळी पोळपाटावर लाटलेली चपाती तापलेल्या तव्यावर टाकताना कित्येकदा ती मोडते. गोलाकार लाटण्याचा प्रयत्नात माझ्याकडून कित्येकदा चपातीचा आकार हा वेगवेगळ्या देशांच्या नकाशासारखा व्हायचा. शिवाय चपाती भाजताना कित्येकदा हाताला गरम तव्याचे चटके बसले आहेत.
• भाजल्यावर चपातीचा कडक पापड व्हायचा. पण आपण आपल्या हातांनी स्वयंपाक केला आहे या अभिमानास्पद वाटणाऱ्या समजुती मुळे सगळ्या उणिवा असतानाही केलेला स्वयंपाक हा रुचकर असल्याची स्वतःच्या मनात पक्की गाठ बांधलेली होती. भाजीची देखील अशीच गोष्ट. पण मला हा स्वयंपाक चवदार वाटायचा. कदाचित यामुळेच माझ्यात समजूतदारपणा आणि संयम विकसित झाला असावा.

:-Mukund Madhukar Hingne.

---